Ερωτας

Δημιουργός: renouli

Καλημέρα σας!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρες την ανάγκη μου, πάτησε πάνω της και γίνε έρωτας.
Τι ήταν ο έρωτας πριν έρθεις, μία παγίδα που αράχνιασε,
τα σκουριασμένα δόκανα στα σπασμένα μου κόκκαλα.
Τι είναι ο έρωτας τώρα που ήρθες, ο αλαλαγμός του κυνηγού,
το πόδι του στον σφαγιασμένο, ζεστό ακόμη, σβέρκο μου.

Στην αγορά των δυστυχόντων πουλιούνται οι δορές,
οι απαλές κι ευκολοχτένιστες πιάνουν καλύτερη τιμή,
είναι εκείνα τα θηράματα που σε κοιτάζουν, ζωντανά ακόμη,
γιατί ποτέ δεν θέλησαν να αποφύγουν τον κίνδυνο,
γιατί απαρνήθηκαν τα κτήνη, χωρίς να αλλάξουν τη μορφή.

Μίλα στα μάτια μου, μείνε εικόνα τους, φτιάξε τον πόθο.
Τι ήταν ο πόθος πριν σ’ αγγίξω, μάρμαρα πάνω μου,
άσπρη υφή και κρύα στη σμίλη μου με τη νεκροκεφαλή.
Τι είναι ο πόθος τώρα που σ’ άγγιξα, ο νικημένος γλύπτης,
το παγωμένο χέρι του πάνω στο τέλειο άγαλμα.

Στα μακελειά που αφήνουν οι σεισμοί, θάβονται οι ωραίες πέτρες,
μένει μονάχα να θαυμάζεται ό,τι έζησε στο βάθρο του,
είναι εκείνα που έσωσαν οι ματαιόδοξοι άγγελοι,
γιατί ποτέ δεν σύρθηκαν στης γης την πείνα,
γιατί ποτέ δεν σκάλισαν των ανθρώπων τα πρόσωπα.

Κράτα όσα αρνήθηκα και σκόρπισέ τα, εκεί στο δρόμο της φυγής,
έχει μια άκρη ο ορίζοντας, ένα γκρεμό όλο φώτα,
και μαγνητίζομαι στα χρώματα, που άλλοι τα λένε Θάνατο.
Τι ήταν η άρνηση, τι ήταν το σκόρπισμα, για ποια φυγή να ξέρεις;
Το παραλήρημα ενός νεκρού που θα πεθάνει άκλαφτος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2007