Αρωματοποιός μέρος 1ο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Αρωματοποιός μέρος 1ο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Αρωματοποιός μέρος 1ο</b><p>Δημιουργός: Νίνο Αυγέρης, <i>Αντώνης </i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[I][align=center]Αθήνα 1980[/align]<br />
<br />
Η νύχτα είχε άπλωσε  το κατάμαυρο πέπλο της πάνω από την Αθήνα. <br />
Τα φώτα άνοιξαν, τα αυτοκίνητα λιγοστεύουν, πάνε στα καβούκια τους να κοιμηθούν, γιατί αύριο δουλεύουν οι περισσότεροι... <br />
Μα αν κοιτάξεις κάνεις στην καρδιά τον ανθρώπων τότε θα διαπιστώσεις ότι το  90% των  ανθρώπων κοιμούνται πάντα με έναν καημό. Κανείς δεν έχει την καρδιά να στείλει ένα μήνυμα στον αγαπημένος τους. <br />
Ένα από αυτά τα άτομα θα σας περιγράψω σήμερα. <br />
Εδώ και έναν χρόνο η Ρένα ζει μόνο με την αγάπη της , έχει χρόνια δεσμό και έχει παντρευτεί τον καλύτερο άντρα που θα είχε ποτέ άλλη γυναίκα. Είναι λεει περήφανη για τον άντρα που έχει  παντρευτεί. <br />
Δικηγόρος με το όνομα ,  Μαλιάτης  έχει πάρει στα χέρια του δίκες και δίκες, μα κάνεις δεν μπορεί να τον νικήσουν.<br />
Εννοώ η δε Ρένα είχε εκεί ένα μικρό μαγαζάκι που πουλάει χαλιά , μοκέτες, πατάκια. <br />
Τι ζωή πλέον έχουν αυτά καμία.... <br />
Γνωρίστηκαν μέσο προξενιού από φίλη της μάνας της και στο προξενιό δεν μπορείς να πεις όχι. Αφού γνωρίστηκαν σε δύο μήνες παντρεύτηκαν ( τι αγάπη ). <br />
Έρωτας λένε κεραυνοβόλος. Μα αυτή είχε την καρδιά της άλλου, το μυαλό της ήταν πέρα βρέχει. <br />
Άσε που αυτόν που αγαπούσε ήταν και αρωματοποιός. <br />
Έβγαζε τα καλύτερα αρώματα της αγοράς  έβγαζε ένα άρωμα που το ονόμαζε. <br />
Μυρτώ, μεγάλο και τρανό άρωμα. Αυτός την αγαπούσε μα ποτέ δεν βρεθήκανε στα 7 χρόνια γάμος, γνωρίστηκαν μέσα σε ένα ντίσκο  που δούλευε μια φιλενάδα της. η Σοφία. <br />
Ήπιαν μια μπίρα, ήπιαν 2 ήπιαν 3 και αυτό ήταν όλο, αυτή είχε πάθει κόλλημα μαζί του, άσε που φόραγε  και την καλύτερη κολόνια αυτός. <br />
Αυτός ήταν όμορος  , με ωραίο σώμα, καστανός με καφέ μάτια που πρασίνιζαν.<br />
Ενώ αυτή ήταν ψιλή όμορφη με καταγάλανα μάτια, με ένα κατακόκκινο φόρεμα που είχε σχέδια λευκά τριαντάφυλλα. Και φορούσε την κολόνια που πούλαγε εκείνος. <br />
Το maxer. Τέλια κολόνια με λεμόνι και  περγαμόντο και λίγο μέλι.... τέλια κολόνια. <br />
Τότε στην δουλειά που ήταν χτυπά το τηλέφωνο, ήταν αυτός. <br />
Δ-  γεια σου. <br />
Ρ- για σου ποίος είναι ? <br />
Δ- έλα καλέ που με ξέχασες ο Δημήτρης είμαι ο αρωματοποιός. <br />
Ρ- μπα πως και μας θυμήθηκες ?<br />
Δ- γιατί πότε σε ξέχασα?<br />
Ρ- τέλος πάντων, τη θέλεις ?<br />
Δ- θα βγούμε για καμιά μπίρα ?<br />
Κι αυτή χωρίς δεύτερη σκέψη είπε ναι, χωρίς να σκεφτεί το τι θα τράβαγε. <br />
Ρ- ναι πότε θέλεις ?<br />
Δ- σήμερα το βραδάκι ?<br />
Ρ- ναι. <br />
Πήγε λοιπόν και έβαλε λίγο από την αγαπημένη της κολόνια, και λίγο από το φίλτρο που της είχε δώσει μια μάγισσα, και είπε... <br />
Εγώ αυτόν τον άντρα τον θέλω και θα τον πάρω. <br />
Πήγε λοιπόν στο σπίτι έκανε ένα μπάνιο λούστηκε , και άρχισε να σκέφτεται  τι θα πει στον άντρα της. <br />
Τελικά του είπε ότι θα παει στην φίλη της, για ένα ποτάκι. <br />
Μπαίνει στο αμάξι και έφυγε. Όταν λοιπόν πέρασε ένα στενό σκοτεινό και άγριο . βγήκε πήγε παρά πέρα και άλλαξε γρήγορα, γρήγορα, μην την δει κανείς, και φόρεσε ξανά εκείνο το φόρεμα το κόκκινο με τα λευκά τριαντάφυλλα. <br />
Πήγε λοιπόν στην ντίσκο μπήκε μέσα και άρχισε να ψάχνει στα τραπέζια μήπως τον δει. Ξαφνικά ο διάδρομος άνοιξε, ήταν αυτός. Με ένα μαύρο πουκάμισο και ένα λευκό σακάκι, αχ έρωτας. <br />
Τότε τον είδε είχε κόψει τα μαλλιά του κοντά, και είχε ομορφύνει περισσότερο. <br />
Τότε του είπε :<br />
Ρ- να με εδώ και πάλί μετά από χρόνια<br />
Δ- να σε λοιπόν τι θα πεις ?<br />
Ρ-. Μια amstel <br />
Δ- μια κορόνα. [/I]<br />
<br />
<br />
[align=center]Συνέχεια[/align]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-07-2007</td><td valign=top></td></table><br />