Στο Τέλος Μιας Μέρας

Δημιουργός: margatsif, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

ΠΕΡΙ ΟΝΕΙΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στους μικρούς θανάτους
στη νυχτερινή σιωπή
τις ώρες που ανθεί το μαύρο χρώμα
τότε που γελάει η ηδονή.
Μεταφέρομαι και πάντα ταξιδεύω
στης πλατειάς της φαντασίας τα στενά
μπαίνω σε παλάτια ξεχασμένα
ξέρω κόκκους πόσους έχει η αμμουδιά.
Με κινήσεις ανεξέλεγκτες παλεύω
τέρατα πούρχονται μ΄ απαίσια μορφή
μονολογώ, απλώνομαι, γελάω
φτάνω ορειβάτης στην πιο ψηλή κορφή.
Δεν υπάρχουν οι συνάνθρωποι της μέρας
δεν πατώ τη μαύρη άσφαλτο της γης
γίνεται διάφανος το σώμα μου αγέρας
περνώ τα σύνορα, φεύγω στους πόλους
πιάνω βυθούς, κοράλλια,
αγγίζω αγάλματα ψυχής.
Στους μικρούς θανάτους της νύχτας
που σαν ταινίες δεν θυμάμαι το πρωί
κερδίζω σε θάρρος
κερδίζω σε εικόνες
στα όνειρά μου κλεισμένος
δε με ενοχλεί πια κανείς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2007