Στου Παντελή τον πλάτανο

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Από την ομώνυμη συλλογή.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω απόψε να καθίσω κάτω απ’ του πλάτανου τον ίσκιο
μα τίποτε δε θα ρωτήσω μονάχα θα αφουγκραστώ.
Θέλω για αγάπες να ακούσω από μια άλλη εποχή
για έρωτες που έχουν δώσει υπόσχεση παντοτινή.

Με ένα τραγούδι τους τ’ αηδόνια μου μίλησαν με στη σιωπή
για όσα ο πλάτανος τους είπε όταν δεν ήμουνα εκεί.
Κι εγώ θα δώσω του ανέμου τον όρκο μου να τον κρατεί
σε ένα ταξίδι απ’ τη δύση ως την γλυκιά ανατολή.

Και στην καρδιά μου θα απλώσω το φύλλο του σα φυλακτό
με την παλάμη μου θα δώσω τον όρκο τον παντοτινό.
Άπλωσε πλάτανε τις ρίζες μέσα στη μάνα μου τη γη
μέσα στα μάτια μου το είδες, μοιάζει η αγάπη προσευχή.

Και τον κορμό σου θα αγγίξω σαν το παιδί που προσκυνά
σε ένα κόσμο που γνωρίζει σα να ‘ναι η πρώτη του φορά.
Η δύναμή σου θα με κάνει μες τη ζωή μου σταθερό
το σώμα μου, τον άξονά μου, σαν πλάτανο να τον κρατώ.

Να ‘χει δροσιά ο έρωτάς μου μέχρι την άλλη μου ζωή
νεράιδά μου σε σκεπάζει ο Πλάτανος του Παντελή.
Mέσα στο νου ο πλάτανός μου με ανεξίτηλες μπογιές
πόλη τ’ ανήλιαγα στενά σου δε με φυλάκισαν ποτέ.

Πετάξτε αηδόνια στ’ ουρανού μου το πιο βαθύ το γαλανό
και γράψτε μου ένα τραγούδι με της αγάπης τον παλμό
μέσα στ’ ανέμου ταξιδεύω τους δρόμους και τα ρεύματα
πίσω αφήνω τρυπημένα παλιά συρματοπλέγματα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2007