Την τελευταία βραδιά

Δημιουργός: Αριάδνη20/08, Αθηνά

Μου λείψατε στιχοφίλοι μου...! Διακοπές τέλος. Back to reality.....:(

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καληνύχτα και σε σένα. Ή μάλλον όχι, αντίο,
Φεύγω αύριο. Α, ναι! Θυμήθηκες.
Όχι δεν είναι χαμόγελο αυτό. Είναι μορφασμός. Μου το δίδαξαν
πολύ νωρίς κι έκτοτε το μιμούμαι ανελλιπώς.
Ναι, το ξέρω πως ούτε το δικό σου είναι χαμόγελο. Οργή ίσως;
Κέρνα τα φιλιά σου, αλώνιζε σε μεθυσμένες εφηβικές καρδιές και φεύγε.
Σ’ ενοχλεί το αύριο. Γιατί το σήμερα δεν αλλάζει ποτέ.
Πού ν’ άφησες τα κομμάτια σου;
Και πόσο βαριέσαι τη ζωή σου…
Σε νιώθω εγκλωβισμένο και θλίβομαι. Σ’ αισθάνομαι ν’ ασφυκτιάς μυστικά
κάτω από βάρη ανυπόφορα.
Μια μητρότητα μου βγάζεις.
Κάθε που βλέπω τους καθρέφτες σου υγρούς, ρισκάρω να ρωτήσω παιδικά:
« Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; » Ηλίθιο, ναι.
Μη γελάς Μανώλη, δε με γελάς εμένα.
Τόσο σε τρομάζει που σε καταλαβαίνω; Σου άρεσε να κρύβεσαι. Το ξέρω.
Αποστρέφεσαι το βλέμμα που ξεθάβει τα όσα με πόνο καταχώνιασες.
Γαλήνεψε. Θα τα καταφέρουμε. Θα το δεις.
Απλά άφησέ με να σου δείξω. Δεν πονάει˙ τουλάχιστον όχι ακόμα.
Πες μου. Μίλα μου. Θες να μείνουμε εδώ; Όχι.
Πολύ ωραία. Θα έρθεις μαζί μου. Συμφωνώ. Το λευκό κελί σου σε τρέλανε.
Ηρέμησε τώρα. Πειθάρχησε στους λυγμούς σου.
Θα γίνω εγώ τα πάντα για σένα. Θα είμαι η εκδίκηση, η πληρωμή
και τα ρέστα για όσα σου κλέψανε. Γείρε πάνω μου.
Στηρίξου. Είδες που μπορείς; Δεν ήταν δα και δύσκολο…
Σώπασε. Θα τα καταφέρουμε. Θα το δεις.


Αυτά έπρεπε να πω.






« Όχι ,απλά φέρε μας τον λογαριασμό και λίγο νερό ακόμα.»

Αυτά είπα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-08-2007