Ανεμόσκονης ύλη

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Στις ρίζες, στην παρέα, στους ανθρώπους, στον αέρα, τα βράχια και τους κατσόπρινους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα εκεί με τραβούν
κι ας αλλάζουνε οι μνήμες μου με βία.
Καθισμένη στο πεζούλι της αυλής μου
δε θέλω να γράφω,
θέλω να ζω.
Με καφέ και τσιγάρο
να παίρνω τα παιδιά της γειτονιάς απ’ το χέρι
να περπατάμε στον αμαξωτό,
να γεμίζουν τα πνευμόνια μας αέρα και γέλιο.
Να κόβουμε ξερόχορτα και κλαδιά
σχήματα χρωματιστά να δίνουμε στα όνειρά μας.
Τ’ απογεύματα με τζην κι αθλητικά
να ξαπλώνω κάτω απ’ τα πευκάκια
κι η σιγαλιά να ψιθυρίζει «αφέσου στα χώματά σου».
Τα βράδια έξω στην αυλή
να κερνώ ρακί τους περαστικούς
να λύνεται η γλώσσα, το κορμί
και να μας βρίσκει το πρωί φιλοσοφώντας.
Ν’ ακούω τον αέρα να σφυρίζει
και να γκρινιάζω
που δεν είμαι φύλλο ν’ αφεθώ στη φυσημαθιά του.
Να περπατώ στο δρόμο
και να κάθομαι στα καφενεία.
«Κέρασέ ντη» να λένε οι γνωστοί
λες και δε φτάνει που κερνάνε το χάζι
με το πνεύμα κοπίδι σαν τα κέρατα τ’ αγριοκάτσικου.
Ν΄ αναπνέω τον αέρα που χαϊδεύει
τα φαντάσματα των νεκρών μου
που ποτέ κανείς δεν πενθεί
νιώθοντάς τους σε κάθε πέτρα
ακούγοντάς τους σε κάθε φευγάτη σκέψη
που σφυροκοπά το τότε με το σήμερα
Κι ο κρότος αντιλαλεί τ’ αύριο στο τώρα.
Άλλωστε, τι ωφελεί τη φύση μου να κρύψω;
Μια ρίζα αλαφροΐσκιωτη
ανεμόσκονης ύλη είμαι.
Κι ο κόσμος ολόδικός μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2007