Κομμάτια

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Δεν υπάρχουν πρόσωπα, μόνο ιδέες.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εμείς, όλοι, κομμάτια από ένα φως
εμείς, σκόρπιο κοπάδι, μόνος αμνός.
Σε μια ηλιαχτίδα θα ταξιδέψω ίσως εντός.
Μακριά εσύ μιας ευχής βλέπεις το κύμα
στέλνεις το βλέμμα, μιας προσευχής γαλάζιο νήμα.
Μες το σκοτάδι σου άστρα κεντάς
και προσπερνάς παλιές αγάπες.
Άδικα ψάχνεις με αλλαγές και αυταπάτες.
Είναι η αγάπη η αληθινή σα μεσημέρι.
Ξέρεις πως πάντα θα την βρεις να περιμένει.
Μα εσύ ξεχνάς, ρούχα φοράς, μόδες αλλάζεις.
Διώχνεις, σκορπάς και σπαταλάς, λες δοκιμάζεις.

Μια αγκαλιά, μια σιωπή, μια αλήθεια.
Σα μυστικό, σα συμβουλή στα παραμύθια.
Ποιος κρύβει λέω, μονάχος κλαίω
μα ό,τι προσμένω μένει εδώ.
Μέσα μου νιώθω ότι είναι ξένο
ότι είναι μόνο και μακρινό.
Σαν παρελθόν.

Κομμάτια εμείς σαν άστρα μόνα στο γαλαξία
κοπάδι σκόρπισε και νιώθεις άδειος δίχως αξία.
Έλα και δες, μέσα σου κλαις
που το κοπάδι σου τώρα θυμάσαι
και το βοσκό σου τον συναντάς
αν τον γνωρίζεις δε είναι αργά
αν δεις αγκάθια μην τον λυπάσαι
γνωρίζει αυτός δρόμους παλιούς
που εσύ φοβάσαι
ρούχα δανείζεται μιας εποχής
γκρεμίζει κάστρα και άντρα αιχμής
που εσύ φοβάσαι.

Πλήθος ανώνυμο, χυμός επώνυμος
δρόμοι ατέλειωτοι, γκρίζα σιωπή.
Τείχη και θάλασσες όλα απροσπέλαστα
κι εσύ εκεί.

Γκρίζους κόσμους ανατρέπω εντός.
Ηρώδη μην ανησυχείς, είμαστε ακόμα ακίνδυνοι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2007