Ο θάνατος της ομορφιάς

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Γράφεις / το μελάνι λιγόστεψε / η θάλασσα πληθαίνει (Γ. Σεφέρης)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξημέρωσαν οι σκέψεις μου σε μαλακή μάλλινη κουβέρτα. Διαλεγμένες επιτήδεια να χωρέσουν όλη την ακούσια θλίψη μου. Οι λέξεις παρατεταγμένες κατά αύξουσα σημασία, συνωστίζονται κι αδημονούν να πάρουν τη θέση τους για την τελική ευθεία του ποιήματος. Εφέσπερος, σελασφόρος παυσιθάνατος, φαίδιμος, λειμώνιος. Τις προβάρω στον καθρέφτη με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Λέξεις δανεικές, ιδανικές για την άμωμη σύλληψη κι ακόμα αφόρετες. Πόσο θα λαμπρύνουν αυτές τις χιλιομεταχειρισμένες σκέψεις μου, τις ανικανοποίητες. Πόσο λεπτεπίλεπτη θα φαντάζει η καινούρια αίσθηση. Σαν καλός φαρισαίος, ο καθρέφτης μου, πολλαπλασιάζει τα είδωλα, δημιουργώντας το τέλειο περιβάλλον ναρκισσιστικής ευδαιμονίας. Ξάφνου ένας αποδιοπομπαίος ήχος συνεχόμενου κουδουνίσματος εισβάλει απρόσκλητος στη σιωπηλή αρμονία και θρυμματίζει τη νωχελική μου έξαψη σε χίλιες δυό πραγματικότητες. Θρύψαλα κι οι κρυστάλλινοι στίχοι με τις διαμαντοστόλιστες νεογνές λεξούλες. Κι έμειναν τέσσερις τοίχοι να σπαράζουν για τον άτυχο θάνατο της ομορφιάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2007