Άλλο ένα σκοτεινό έγκλημα

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Αφιερωμένο σε σένα που κλαις. Να συνεχίσεις μην τυχόν και βρω σταλαχτίτες δακρύων στην καρδούλα σου, ναι; Άστα να ξεχυθούν στη θάλασσα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρουφάς ολάκερη τη φλόγα
με όση μανιασμένη δύναμη έχεις
κλείνεις το στόμα
κλείνεις μύτη και αυτιά
καταπίνοντάς την.
Καιρό τη φούντωνες με τις εμμονές σου
ρίχνοντας ξερόκλαδα συμπλεγμάτων
χαρτιά φοβισμένων μολυβιών που πετάριζαν
σκέψεις ακούσιες
όνειρα μαυρισμένα
σαν τις καπνισμένες αλήθειες σου
που αγωνιούσαν να καθαρίσουν
μαγνητίζοντας χαμόγελα ζωής
Κλέβοντας τη ρέουσα ενέργεια όσων αγαπάς.
Εντοιχίζοντας τον ήλιο της ψυχής τους
που άδολα κι αθώα σου χάριζαν.
[color=black]-Τι ήθελες;
Να σε χρειάζονται.
-Τι έδινες;
Το είναι σου.
-Τι έπαιρνες;
Τη ζωή τους.
-Τι την έκανες;
Μαύρη. Κρύα.

Ω ναι.
Το ξέρω τώρα.
Πιο δυνατή είναι η άρνηση από τη θέληση.
Πιο αδηφάγος ο φόβος απ’ την αισιοδοξία.
Κι η μεγαλύτερη οπλισμένη ληστεία
καταδικασμένη να παραμένει στο σκοτεινό αριθμό εγκλημάτων
είναι ο φόνος του ποιος θέλω να είμαι
στο ζαρωμένο φόβο του ποιος είμαι.
Ποιος μπορώ να είμαι.
Δεν είναι άδικα αναθεματισμένη η ζωή
πάντα να φέρνει στο δρόμο σου
ανθρώπους που είναι αυτό που θες να είσαι;
Ε;
Η μανιασμένη δύναμη της αντίστασής σου
στην παραδοχή
σου κλείνει το στόμα
και καταπίνεις τη φλόγα.
Καίγοντας τη μοναδική ευκαιρία
ν’ ανθίσει ο ανέγγιχτος καρπός.
Δεν είναι όμορφη η πλάνη σου;
Πάντα σου άρεσε το μαύρο.
Κι έκανες την ετερόφωτη πλευρά σου τρισδιάστατη.
Ξέρεις.
Χαίρομαι που πρόλαβα να γλιστρήσω στην τέταρτη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2007