Ο γυάλινος βυθός σου Δημιουργός: Danai0 Για΄σένα που μου είπες πώς νιώθεις... σ'άκουσα όσο καλύτερα μπορούσα, όμως δεν ήμουνα εκεί. Λυπάμαι! Νόμισες πως δεν κατάλαβα όμως δεν είναι έτσι... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είμαι τυλιγμένη σε μπλέ βαθύ
Βυθίζομαι στο νερό
Σ'έναν κόσμο σκοτεινό
Νεκρική ηρεμία επικρατεί
Κι η μοναξιά μου μεγαλώνει μέσα στην σιωπή
Φοβάμαι...
ʼσχημες αναμνήσεις θυμάμαι
Η ηρεμία του βυθού δεν υπάρχει πια
Και νιώθω να πανικοβάλλομαι μεσα στ'αγριεμένα νερά
Είμαι μεστην θάλασσα μιας αγριεμένης ψυχής
Εγκλωβισμένη σε γυάλινους τοίχους ατέλειωτης σιωπής
Κι αν φωνάξω η φωνή μου δεν θ'ακουστεί
Κάθε ελπίδα μοιάζει να'χει χαθεί
Διότι ο ωκεανός- ο κρυφός παράδεισός μου- έχει τώρα μεταμορφωθεί
Σε μια κόλαση φριχτή
Και τότε μεστην σύγχησή μου
Κάνω μια διαπίστωση τρομακτική
Πως αυτή η ταραγμενη ψυχή
Είναι η απελπισμένη η δική μου
D.K.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2004 |