Ο γυάλινος βυθός σου

Δημιουργός: Danai0

Για΄σένα που μου είπες πώς νιώθεις... σ'άκουσα όσο καλύτερα μπορούσα, όμως δεν ήμουνα εκεί. Λυπάμαι! Νόμισες πως δεν κατάλαβα όμως δεν είναι έτσι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είμαι τυλιγμένη σε μπλέ βαθύ
Βυθίζομαι στο νερό
Σ'έναν κόσμο σκοτεινό

Νεκρική ηρεμία επικρατεί
Κι η μοναξιά μου μεγαλώνει μέσα στην σιωπή

Φοβάμαι...
ʼσχημες αναμνήσεις θυμάμαι

Η ηρεμία του βυθού δεν υπάρχει πια
Και νιώθω να πανικοβάλλομαι μεσα στ'αγριεμένα νερά

Είμαι μεστην θάλασσα μιας αγριεμένης ψυχής
Εγκλωβισμένη σε γυάλινους τοίχους ατέλειωτης σιωπής
Κι αν φωνάξω η φωνή μου δεν θ'ακουστεί
Κάθε ελπίδα μοιάζει να'χει χαθεί
Διότι ο ωκεανός- ο κρυφός παράδεισός μου- έχει τώρα μεταμορφωθεί
Σε μια κόλαση φριχτή

Και τότε μεστην σύγχησή μου
Κάνω μια διαπίστωση τρομακτική
Πως αυτή η ταραγμενη ψυχή
Είναι η απελπισμένη η δική μου


D.K.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2004