Το σπίτι της φθοράς

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

η στιχοφίλη Iokasth (ΝεφΕλλη), αφού της το ζήτησα, ευγενικά μου παραχώρησε την 2η και 4η στροφή, πράξη που χαρακτηρίζει το «Σπίτι της φθοράς» σαν συνδημιουργία. Την ευχαριστώ πολύ ! (Μαύρο μαύρο, μα υπάρχουν κάτι τέτοια σπίτια που κατοικούν οι ψυχές μας)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το σπίτι της φθοράς

Σ΄ αυτό το σπίτι δεν γεννήθηκε ζωή
δεν στέργεψε μωρού να κλάψει στόμα
ούτε χαρά πανηγυριού κι οχλοβοή…
ποτέ δεν έλαμψε της άνοιξης το χρώμα.

Θλίψη πολύ και αδιάλυτα σκοτάδια
σε αυτό το σπίτι που δεν γνώρισε ζωή
με μια αυλή που από παιχνίδια μένει άδεια..
δίχως ανθρώπινη μορφή, δίχως πνοή...

Παντού απλώνονταν της θλίψης η οσμή,
μόνιμα λες ότι οι ένοικοι πενθούσαν,
μόνο μαυρίλα και σκοτάδι να κοσμεί
γκρίζα λουλούδια του ποτέ τους δεν ανθούσαν.

Σ΄ αυτό το σπίτι δεν υπήρχε προσμονή
βαριά ατμόσφαιρα με δίχως αναμνήσεις
άδεια δωμάτια, παράθυρα κλειστά…
γιατί λοιπόν να θέλεις πίσω να γυρίσεις ;

Αυτό το σπίτι το πρυτάνευε η οργή,
λάμιες που σμίξαν με στοιχειά το διαφεντεύαν
και τ’ οδηγούσαν σε μια νέκρωση αργή,
γιατί ποτέ τους στην ελπίδα δεν πιστεύαν.

Εκεί, λοιπόν, όποιος τολμούσε ν’ αμυνθεί
κάποιος το πέπλο της σαπίλας να πετάξει
έβρισκε όλα να ‘χουν τόσο μολυνθεί
πού 'μοιαζε αδύνατο να γίνονταν στην πράξη.

Σ΄ αυτό το σπίτι δεν υπήρχε προσμονή
παρά της λύτρωσης, του θάνατου η μέρα
να σε ρουφά σταλιά – σταλιά σαν εμμονή,
-μόνη μνηστή που δεν επέστρεψε τη βέρα-…
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2007