Δανεικά

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Ας μου δάνειζες λίγη έρημο, τι την ήθελες την αγάπη; Για να γίνω πιο διάφανη στη μοναξιά του αύριο;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσα χρόνια σ’ εκλιπαρούσα ζωή
να μου δώσεις κι εμένα μιαν άνοιξη
Ατόφια
Στη μέση της θάλασσας
Ν’ ακουμπήσω στους ώμους
του μικρού πλατανιού
που τρυγάει με τις ρίζες του
τις δυνάμεις του ερέβους.
Μιαν άνοιξη
έστω και με ημερομηνία λήξης

Μα εσύ κουφή απ’ τη γέννα σου

Άνθισες την ελπίδα μου
και δυό μου δάνεισες φτερά
Έρωτα μου φανέρωσες
σε πλήρη ανάδυση από νάρκη βυθού
Κι αλίμονο
ένα ζευγάρι μάτια θαλασσινά
μου χρέωσες επί πιστώσει

Άνοιξη υποπτεύθηκα, κι ενέδωσα
χωρίς καμία σκέψη
με την αλαζονεία της νεότητας
τους οιωνούς της αυστηρής Εκάτης
αψηφώντας

Τώρα η έλλειψη
σπαράσσει μέσα μου
και όλ’ αυτά τα δανεικά
επιστροφή ζητάνε
Και δε με νοιάζει ο έρωτας
ούτε της άνοιξης
το πανδαιμόνιο κάλλος
Μονάχα για τα πελαγίσια μάτια
που ερήμην μου τα πίστωσες
κι είδα τον κόσμο γιορτινό
για μια στιγμή

Τα μάτια εκείνα
τα βεγγαλικά
τα τρισδιάστατα

(Μάιος 2006)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2007