Ποια Νυχτωδια( στους συμπαίκτες μου ...τότε)

Δημιουργός: ivikos

ακτινογραφία μια όμορφης εφηβικής ζωής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποια νυχτωδία ν’ ακουστεί, κι οπλές απ’ τα φεγγάρια
να ξαναφέρουνε στο νου της θύμησης τις λόγχες
τότε που με άσπρο και με μπλε, έντεκα παλικάρια
σε γήπεδα απλωνόμαστε, με χώμα και μολόχες

Ο Τάκης απ’ τα δεξιά, με άλμα και σουτ οβίδες
ο Τόλης άγριο θωρηκτό, τα δίχτυα οσμιζόταν
εγώ στην άλλη την πλευρά : « αέρας, δεν τον είδες; »
και του Ελ-Γκρέκο πίνακας ευθύς ζωγραφιζόταν

Με αϋπνίες έφτιαξα πανώριο κομπολοϊ
το πώς θα βγω στο γήπεδο, αν όμορφα θα παίξω
κι ως ν’ ακουστεί το σφύριγμα, πάγωνε το ρολόί
τ’ άγια μου τούτα ονείρατα ακόμα να ξεμπλέξω

Μ’ ευχή Αγγέλων έμοιαζε το δάκρυ απ’ τις ήττες
ήττες, που σφάζαν κι έκοβαν με μιας νυχτιάς λεπίδα,
η νίκη ήταν φτέρουγο σε ουράνιους πλανήτες
και κοριτσίστικες ματιές τα ζήτω απ’ την κερκίδα

Η νειότη στέφανο έπλεκε τα όνειρα τα φαιά μας
και στην αφάνεια πέταγε των κοριτσιών το βλέμμα
έρωτας, και λατρεία μας, η στρογγυλή θεά μας
που ο πυρετός της κόχλαζε στο εφηβικό μας αίμα

Το έντεκα στην πλάτη μου, όνειρο και θρησκεία
το φάλτσο, το στοπάρισμα, οι παίκτες ξαναμμένοι
σαν μονομάχος έμοιαζα σε αρχαία ξιφασκία
που αντίπαλος μου έπεφτε, με ντρίμπλα ονειρεμένη

Ποια νυχτωδία ν’ ακουστεί, κι οι οπλές απ’ τα φεγγάρια
να μη χαθούν, να θρονιαστούν, στης μνήμης μου το δώμα,
που οι φίλοι μου , τα’ αδέρφια μου, έντεκα παλικάρια
ίχνογραφούσαν ουρανούς, μες στο ξερό το χώμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2007