Αλέξης ...τεύχος Β

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Αλέξης ...τεύχος Β</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Αλέξης ...τεύχος Β</b><p>Δημιουργός: bastet<p><i> Καλημέρα :-)</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Όλα αυτά όμως μέχρι που ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο. Μόλις τον αντίκρισε λες και χάθηκε όλος ο κόσμος από μπροστά της. Στεκόταν απέναντι του σαν χαζή έχοντας χάσει τα λόγια της και το χρώμα της. Δεν περίμενε ποτέ ότι θα έχανε τα μυαλά της και ούτε περίμενε ότι θα γύριζε αυτός ποτέ όποιος και να ήτανε να την κοιτάξει. Μετά που το καλοσκέφτηκε ότι είχε πει στον εαυτό της μέχρι τότε είχε και μια δόση κακίας λόγω ζήλιας απέναντι στις άλλες κοπέλες.<br />
Να όμως που τώρα αυτός στεκόταν απέναντι της. Της μίλησε. Αλλά κυρίως τη διαπέρασε με το βλέμμα του. Αυτό το βλέμμα που ακόμα και σήμερα όταν το σκέφτεται την πιάνει ένα ρίγος. Κάποια στιγμή κατάφερε να αρθρώσει κάποιες κουβέντες πολύ απρόσωπες θέλοντας να ανοίξει η γη να την καταπιεί και κοίταξε να απομακρυνθεί όσο πιο γρήγορα γινότανε με σκοπό όμως να επανέλθει πιο θαρραλέα.<br />
Ξανασυναντηθήκανε 1 εβδομάδα αργότερα στο πάρτι της εξαδέλφης της η οποία είχε βάλει τον Αλέξη στο μάτι και της εκθείαζε της Μαριάννας τα προσόντα του, όχι μόνο της εκπαίδευσης αλλά και τα σωματικά.<br />
«Τι να σου πω Μαριάννα μου; <br />
Ψηλός, μελαχρινός, αθλητικός, κι αυτά τα μάτια του… τα πρόσεξες τα μάτια του;»<br />
«Ε.. όχι» απάντησε αδιάφορα αντιλαμβανόμενη την ψεύτικη αδιαφορία που έδειξε αλλά και το ταυτόχρονο φούντωμα που ένιωσε μόλις το θυμήθηκε.<br />
Το ίδιο βράδυ προσπάθησε να του αντισταθεί όταν ήρθε να τη χαιρετήσει αλλά παρόλα αυτά την υπνώτισε. Μπόρεσε όμως να ξεφύγει πιο εύκολα αυτή τη φορά και να πάρει λ ί γ ο το πάνω χέρι. <br />
Αυτό που ανακάλυπτε με έκπληξη ήταν ότι είχαν πέσει πάνω του όλες σαν τα κοράκια. Όλες οι κοπέλες του χωριού. Αλλά αυτός για ένα ανεξήγητο λόγο είχε αποφασίσει να πολιορκήσει τη Μαριάννα. Το είχε η τύχη της. <br />
Οι μέρες περνούσαν και ο Αλέξης την πολιορκούσε με ένα τρόπο τόσο ευγενικό, τόσο λεπτό, χωρίς να δίνει δικαιώματα σε κανένα και χωρίς να αφήνει καμία μάνα απογοητευμένη για τη μοναχοκόρη της ώστε να της επιτρέψει να χύσει το φαρμάκι της από ζήλια για τη Μαριάννα. <br />
Η αντίσταση της καιρό με τον καιρό μαλάκωνε ώσπου τελικά ενέδωσε στη γοητεία του, ενέκυψε στη θέληση του ξεχνώντας ότι η μάνα της την είχε τάξει σε ένα μεγαλέμπορα.<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2007</td><td valign=top></td></table><br />