Καμμιά ελπίδα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Και μη χειρότερα... καλημέρα - στη δουλειά -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπόροι καμμένοι τα πικρά σου τα φιλιά
Μες στο απέραντο της θλίψης μου τοπίο
Τίποτε σήμερα δεν είναι όπως παλιά
Σε στάχτες σκόρπισες της ζήσης το λαχείο...

Άγονη έρημος η γη του σπαραγμού
Καίγεται μόνη η καρδιά μου δίχως φλόγες
Πρώτη γραμμή ενός γιγάντιου διωγμού
Ξεριζωμένη η ψυχή μου απ' τους αιώνες...

Καμμιά ελπίδα δεν φυτρώνει τώρα πια
Πώς ν' αγαπήσεις καθετί σε μαύρο φόντο;
Άδειο το βλέμμα να κοιτά στο πουθενά
Βαριανασαίνει η σιωπή με τόσο κόπο...

Αυτογνωσία.. σπαραγμένη λογική
Τυφλή διαίσθηση χαμένης σωτηρίας
Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή
Με κάποια γεύση ξεχασμένης αμβροσίας...




27-8-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2007