Όρθιος

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Ποιος θα μείνει έξω από τον πνευματικό τυφώνα του stixoi;[/B]

[I]27-8-2007[/I]

[I]Πηνελόπη μου, θ’ αργήσω… [/I]

[B]Όρθιος [/B]παλεύω να σταθώ
πάνω στη βάρκα
κι οι σειρήνες σαν ανέμοι
με δέρνουν χρόνια
στο κατάρτι που βαστώ
σφικτά η σκέψη σου αγάπη μου με δένει.
Πώς χωρούν τόσες φουρτούνες
μες την ήσυχη βραδιά;
Πώς ψηλά φτάνει το κύμα κι ανεβαίνει;
Την καρδιά μου δυναμώνω με το φως
κι αν σε λίγο πάλι ο ήλιος κατεβαίνει
αντιστάσεις αποκτώ και τις μετρώ
σε ένα ουράνιο απόμερο λημέρι.
Πηνελόπη μου, θα φτάσω λίγο αργά
μελετώ και είναι ήδη μεσημέρι.

[B]Κόντρα [/B]στην ανώφελη οδύνη
ώθηση η ζωή στην κούνια δίνει
μα γυρνάει πάλι μόνη της ξανά
ποιος γελάει τελευταίος τελικά;
Ψεύτικα καρδιά* μου πλαστικά
τα ροζ λουλούδια σου δε μύρισαν για χρόνια.
Το συναίσθημα χωρίζω ξαφνικά
της αλήθειας χιαστή τα σταυροδρόμια.
Γκρίζο αγκαθωτό μαλλί
έγνεσε η στείρα στεναχώρια
συναισθήματα αναβλύζουν καθαρά
στου αιθέρα μόνο τ’ άσπιλα σαλόνια.

Φως γαλάζιο απλώνει μόνο μαγικά
φύτεψε για μένα μια βιγόνια.

[I]Οδυσσέας [/I]



*εδώ απευθύνεται στον εαυτό του

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2007