Γίναν μαχαίρια τα φιλιά

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]ΓΙΝΑΝ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΑ ΦΙΛΙΑ


Έτσι μας τα ‘φερε ο καιρός, μικρή να ζούμε χώρια
τώρα τα χείλη μας φιλούν, λύπη και στεναχώρια
ποιος ξέρει αύριο που θα ‘μαστε και πως θα ζούμε
κι αν θα τα φέρει η ζωή, πάλι ν’ ανταμωθούμε

γιατί όσο τρέχει ο ποταμός, ξοπίσω δε γυρνάει
γίναμε δίνη μες στο ρεύμα, στο γκρεμό μας πάει
κι αν θα παλέψουμε στερνά, για να σωθούμε
από τα λόγια της αλήθειας, το ξέρω θα πνιγούμε

γι’ αυτό παράτα τα παιχνίδια, ας μείνουμε δυο φίλοι
όταν τα μάτια σου δακρύζουν, να φέρνω ένα μαντήλι
κι όταν τα χείλη σου γελάνε, ν’ ανοίγει η αγκαλιά σου
κι όλο τον κόσμο να χωρά, στα χέρια τα δικά σου

κι εγώ που τρόμαζα λοιπόν, το μαύρο ν’ αντικρίσω
τώρα βαδίζω, προχωρώ, ανάμεσα στο γκρίζο
κι απ’ την ψυχή εν’ αεράκι, σιγά μου τραγουδάει
πόσο πολύ μπορεί η καρδιά μου, έτσι ν’ αγαπάει

τόσο που μ’ έζωσαν, του κόσμου όλου οι πίκρες
μες στου τσιγάρου τον καπνό, με ήπιανε οι νύχτες
γίναν μαχαίρια τα φιλιά κι οι αγκαλιές μας χτένια
στάχτη τα όνειρα με μιας, που σου ‘χα φυλαγμένα

γι’ αυτό παράτα τα παιχνίδια, ας μείνουμε δυο φίλοι
όταν τα μάτια σου δακρύζουν, να φέρνω ένα μαντήλι
κι όταν τα χείλη σου γελάνε, ν’ ανοίγει η αγκαλιά σου
κι όλο τον κόσμο να χωρά, στα χέρια τα δικά σου.


γιώργος_κ[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2007