Στης θάλασσας τα βάθη

Δημιουργός: grifith, Παναγιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στης θάλασσας τα σμαραγδένια βάθη
Κάποιο καράβι άραξε, κάποιο ναυάγιο
Από χρυσή αμμουδιά και κύμα πλάθει
Καινούριο μα παντοτινό μουράγιο

Ήταν σκαρί παλιό και κουρασμένο
Καιρος του είχε έρθει πια να φύγει
Στου ποσειδώνα το βασίλειο κοιμισμένο
Που η σιωπή τους ήχους τώρα πνίγει

Μόνο θυμάμαι είχε τιμονιέρη
Ένα γεροδεμένο παληκάρι
Που όρκο είχε δώσει πίσω στ’ Αλιβέρι
Σ’ ένα γαλάζιο κρίνο να το πάρει.

Εκείνον δεν τον άγγιξε το κύμα
Είχε μεταξωτό μαντήλι στο λαιμό του
Κανείς δεν τόλμησε να κάνει τέτοιο κρίμα
Και να γυρίσει και να πει για τον χαμό του

Στέκει λοιπόν στη θέση του για χρόνια
Στα χέρια το τιμόνι ακόμα πιάνει
Τα καλοκαίρια στις κορφές γίνονται χιόνια
Μα το μπαϊράκι είναι πάντα στο μεϊντάνι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2007