Γυάλινη πλάνη

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Ε, ρε ποιός διάολος με κυνηγάει.. με στέλνουν άρων - άρων στην Πόλη για δουλειά.. οπότε γράφουμε... - στη δουλειά -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυάλινες μέρες μου ανοίγουνε βυθούς
Άβυσσοι πνίγουνε τις νύχτες την χαρά μου
Τυφλά παρέβλεψα της λήθης οιωνούς
Κι άνοιξα πόρτες στα πιο μύχια όνειρά μου...

Η μοναξιά σαν άγια πόρνη να γελά
Να καθρεφτίζομαι σε δάκρινο ατσάλι
Ρόδα απόψε η αγάπη που κυλά
Πάνω σε πέτρινο δαρμένο ακρογυάλι...

Γυάλινη πλάνη η θωπεία του κορμιού
Στάζουν οι ρόγες απ' τα πέλματα ροδίτη
Κι οι λαιμητόμοι ενός θάνατου υγρού
Παραμονεύουν στης ανάγκης μου την κρύπτη...

Κι έρχεται πάλι ένα χάδι δολερό
Και σαν ξυράφι κάθε πόντο μου χαράζει
Είναι το φέρετρο του έρωτα κλειστό
Και πια το αίμα που κυλά δεν με τρομάζει...




3-9-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2007