Είναι φορές

Δημιουργός: poetryf

Και μας πρέπει ο διχασμός για να έρθει το μόνιασμα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I]Είναι φορές που ξυπνώ με μιαν απόγνωση εφήμερη
και κυνηγάω αμετάβλητους στίχους
πιασμένη απ'τον ομφάλιο λώρο μιας κακότροπης πολιτείας
που μ'έχει μάθει μονάχα να υπομένω,
να μην αγωνίζομαι
να σκύβω το κεφάλι και να κρύβομαι μέσα στα σπάργανα της νιότης μου
κάνοντας πως δεν βλέπω ή δεν ακούω...
Κι έτσι όπως διχάζεται η φύση των άνθρωπων και των Θεών
στ'ανάμεσο της φθοράς και της αφθαρσίας
είναι φορές που στηλιτεύω το όνειρο μιας ασώματης Αθανασίας
Φορές που ξυπνώ μα κοιμάμαι ακόμα
γιατί διστάζω να ανοίξω τα μάτια μου και μαζί την ψυχή μου
Γιατί διστάζω να αγγίξω το σάπιο μου πρόσωπο
-σάπιο απ'το πέρασμα του χρόνου και της μεστότητας
μα ανέπαφο ακόμα απ'τη φθορά τους-
κι αναρωτιέμαι τίνος να'ναι το κάλεσμα ετούτο που φανέρωσα μέσα μου
-τρομαγμένο παιδί κι ορφανό παραμένω-
κάνω απρόσωπες βόλτες στον έρωτα
κι από εκει γυροφέρνω στο μίσος της πλάνης μου
Μα έτσι όπως δέθηκα κόμπους μες στη μήτρα της μάνας μου
κανείς πια δε μπορεί να μ'αφουγκραστεί ή να με νιώσει
μήτε και η ίδια να αισθανθώ την ισχνότητα των παλμών μου
Είναι φορές που πεθαίνω εκεί μέσα
μα ανασταίνομαι έξω μου
μη θέλοντας να γεράσω μικρή και ανώφελη.

[align=right]Αθανασία Γ.
04/09/'07

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2007