Λευκό περιστέρι

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εύπεπτο, για να πάει σετάκι με το προηγούμενο... μικρή μου κι αθώα αγάπη!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

~~~

Κι αν είμαι εδώ, μ’ ακούει κανείς;
κανείς δεν ακούει
αν κλαίω, αν γελάω
αν φταίω, αν πονάω
κι αν κρύβω τον πόνο μου
μόνο μου

κι αν πέφτει τις νύχτες, το δάκρυ
κανείς δε το βλέπει
κανείς δεν υπάρχει
μετά από σένα, κανείς

μορφή μου, τις νύχτες
θυμάται η αγάπη
πως τάχα υπάρχει
πως κάπου φωλιάζει και κρύβεται
ένα του πόθου κομμάτι

που έμεινε σ’ ένα
παγκάκι του πάρκου
φιλί παινεμένο, πνοή του θανάτου
και γλύφει τα μέρη
που οι δυο μας μαζί
προχωρήσαμε

ποιος τάχα να ξέρει
σε τούτα τα μέρη
που εμείς χέρι-χέρι βαδίσαμε

ποιος τάχα να ξέρει
του πάθους τ’ αγέρι
κι οι δυο, αν αντάμα φυσήξαμε;

μορφή μου, τις νύχτες
θυμάται η αγάπη
πως κάπου φωλιάζει και κρύβεται
του έρωτα άσπρο, λευκό περιστέρι

ποιος τάχα να ξέρει
πως τώρα θα φέρει
στο ράμφος κρατώντας
τα άσπρα, λευκά όνειρά μας
που οι δυο μας, αντάμα τα χτίσαμε;


γιώργος_κ[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2007