Μακρύ ταξίδι στο όνειρο μέσα από την αγάπη

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA

Η μέθη της απάτης ταξιδεύει στον κόσμο της αγάπης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μακρύ ταξίδι στο όνειρο μέσα από την αγάπη.

Mε ένα ποτήρι από κρασί επάνω στο τραπέζι
μες απ’ τη μέθη του φιλιού σκαμπρόζικα μου λέει,
τον κόσμο, πως σεργιάνισε, και πόσες νύχτες κλαίει,
σκαλόθυρμα στα χέρια μου ήθελε να αφήσει,
του κόσμου τις ανάμνησες ξανά να θεωρήσει,
ήταν σαν να ζωγράφιζε πορείες στο μυαλό μου
πίνακες, που τελείωνε μέσα στο λογικό μου.

Πόλεις που κατακτήθηκαν μέσα στην ιστορία
περιέγραφε με τρόπο απλό, του κόσμου ευμορφία
Βασίλισσες και Άρχοντες από την Ολυμπία
έρωτες ευμετάβλητοι στου κόσμου τη λαγνεία.
Με προσοχή την άκουγα μέρη να σεργιανάει
μάχες που δόθηκαν παλιά σε τόπους να πονάει.

Θυσίες θύμισες μακρές του Μίνωα παλάτια
άκουγα εμβρόντητος σκληρά πικρά γινάτια
του νου μας το ταξίδι αυτό θέλω να καταδείξω
μα όλα γίναν γρήγορα για να τα επιδείξω.

Τόπους, που δισχίσαμε,
τη χώρα του Φωτός, Ελλάδα το όνομά της ,
μάχες, που γίνηκαν παλιά μέσα στα σωθικά της
περίπλους, άγονων νησιών σπαρμένα από βράχια
αράξανε και κρύφτηκαν μες του γυαλού τα σπλάχνα.

Ψυχές του κόσμου άδηλες και λεηλατημένες
επίγονος της γης μας γιος οριοθετημένος
θνητοί που αγάπησαν θεούς όλο αδυναμίες
δεν υποκρίθηκαν ποτέ του κόσμου τις αξίες.

Μέσα από Λαβύρινθους αντλήσαμε αναμνήσεις
ποτάμια που κυλούσανε για να τα προσεγγίσεις
χαμένοι είμασταν στο φως ενός νεκρού σημάδι
μπροστά μας εκτυλίχθηκε σαν νάρθε απ’τον ΄Αδη.

Εγώ μαζί με κείνηνε χάθηκα στην ουσία
αφέθηκα στο βλέμμα της μικρή περιουσία
τόξερα τόχα ξαναδεί ήτανε σαν αστρίτης
δεν ήξερα πως να φερθώ, καυτός μετεωρίτης,
μάτια γλυκά και φωτεινά δίχως καμμία θλίψη
χείλη γλυκά ροδόσταμο σκέτο γλυκό σταφύλι
θεότητα η μουσική, που βγαίνει απ’ τα χείλη.

Τρέμουν μες τη καρδούλα μου τα στήθη παγωμένα
του Διόνυσου τα όνειρα μες το κορμί πιασμένα
οδύνη για να μοιραστώ έναν παρόμοιο τόπο
σε τέτοιο φως ανάπλασης μόνο και δολοπλόκο.

Πορτέλο μιας ανάμνησης γεμάτης με μυστήριο
περίνους που ονειρεύτηκε μια αγκαλιά μαρτύριο
προσκλήσεις αποδέχτηκε από θεών το στόμα
παράδεισος που χάθηκε ξένος σε ξένο σώμα.

Τώρα, ξαναβρέθηκε στα χέρια της αγάπης
πρωτόγονο το αίσθημα, αίσθημα της απάτης
μα μόνο του, περιμάχητο άξιο για κάθε μάχη
μέσα από την άβυσο να βγεί στη διαμάχη.

Οι πάντες υποκλίνονται ενώ αυτή περναει
λίκνο και καταφύγιο εκείνη το ξυπνάει
και ενώ η περιπλάνηση δική της είχε πλάνη
πορθώ τη κάθε σκέψη της κι εμένα αυτό μου φτάνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2007