Στου φεγγαριού την κλίνη

Δημιουργός: poetryf

Έγινα για μια στιγμή άνδρας μα και σε τέτοιο πετσί ακόμα ο ρομαντισμός δεν έλειπε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]Στου φεγγαριού την κλίνη
κοιμήθηκα εψές...
Παρέα με εκείνη
και θύμησες λειψές.
Μου κράταγε το χέρι
και κάτι μου (έ)λεγε,
δεν ήταν καλοκαίρι
μα έξω έκαιγε!

#Σε ουράνια παλάτια
ρωτούσε "μ'άγαπάς"
μα άνοιξα τα μάτια
και χάθηκε με μιας.
Σαν άνοιξα τα μάτια
τ'όνειρο γίνηκε
μικρά-μικρά κομμάτια
κι εμπρός μου στήθηκε#

Στου φεγγαριού την κλίνη
την είδα να γελά...
Λύπες να καταπίνει
και να'ρχεται ξανά.
Ζητούσε ένα αστέρι
το φως του να ντυθεί
σαν άσπρο περιστέρι
στο μαύρο να αφεθεί.

[align=right]Αθανασία Γ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2007