Μια βροχή που μιλάει

Δημιουργός: Καταχάλης

6/1/2007 Σκοπιά 04:00 - 06:00

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακούω τους ήχους μιας γλυκιάς κθάρας
οι μαύρες σκέψεις γίναν πλοία
μες στον ωκεανό βυθισμένης αρμάδας
προχωρώ τώρα σε ξύλινη σχεδία

Η βροχή έξω πέφτει απαλά
κι εγώ μπροστά στο τζάκι χαμογελώ
τα πρόσωπα γύρω μου χαμογελούν κι αυτά
το σπίτι - όπως κι η καρδιά μου - είν' ζεστό

Μετρώ τις στάλες της βροχής στο τζάμι
κι ανακαλύπτω πως η μητέρα φύση
θαυμάσια θαύματα κάθε μέρα κάνει
μα κανείς δεν βρίσκεται να το αναγνωρίσει

Στα ποτήρια λίγο κόκκινο κρασί
συζήτηση και γέλια κι ιστορίες
παίζουμε επιτραπέζια πάνω στο χαλί
αστεία πειράγματα και ψευτοφασαρίες

Στέκομαι εκστατικός και μένω
όλο τον κόσμο έχω μες την αγκαλιά μου
τίποτε άλλο δεν υπάρχει που να θέλω
μα δυστυχώς βρίσκομαι μόνο στ' όνειρά μου

Ανοίγω τα μάτια κι η κιθάρα σταματά
και είμαι πάλι στην κρύα μου σκοπιά
νιώθω μες τα άρβυλα τα πόδια μου υγρά
και είμαι μόνος μες τη μαύρη τη νυχτιά

Ο ήχος των αυτοκινήτων στο βρεγμένο δρόμο
καρφί, και το κεφάλι κουρασμένο
νιώθω μουδιασμένο το δεξί μου ώμο
που έχω - ώρα τώρα - το όπλο κρεμασμένο

Στο τζάμι ξάφνου βλέπω τις σταγόνες
μια ανάμνηση ίσως φέρνει τη μαγεία
φτάνουν στο μυαλό ονείρου εικόνες
από μια γλυκιά ενύπνια εμπειρία

Η βροχή έξω πέφτει απαλά
κι εγώ μες τη σκοπιά μου χαμογελώ
ο ήχος της βροχής φωνή που μου μιλά
και στην καρδιά μου στήνει ζεστό χορό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2007