Λεμεσός, γεύσεις άλλων εποχών

Δημιουργός: NEMESOS

Στον Νίκο Ζάμπογλου, τον αυθεντικό και αθεράπευτα λεμεσιανό

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λεμεσός αγαπημένη!
Στα καλοκαιρινά σου δειλινά
οι μνήμες πληγώνουν.
Οι δυο «τρελοί» σου
αγκαλιάζονται και παίζουν σαν μικρά παιδιά
μύθος στη διαφυλετική τους έχθρα.

Ούτω πως μέσα στις αντιφάσεις και σε μύθους
βιώνει και βιώνεται τούτη η πόλη.
Τρελή και άναρχη.
Τον παρεπιδημούντα και «ενοχλούντα» ποιητή
απηλλάγησαν εις Ίδρυμα για να ψοφήσει εν ειρήνη.
Ούτως , ο αυτόχθων μέτοικος ποιητής
Σε φιλοφρόνησε δεόντως ως «πόλη των χυδαίων και των αστόχαστων η πόλη».

Οι μάγισσες της Συκαμινιάς και της Πλατείας της Κουνναπιάς
Μες τα βαθειά μεσάνυχτα καταμεσίς του δρόμου
γυμνές τρομοκρατούν μειράκια και αφελείς κυράδες .
Μες τα σοκάκια του Ζιγκ-Ζάγκ και των Κεσογλουδιών
Νέοι, την παρθενιά τους εναποθέτουν,
στις πόρνες πρώην δούλες των καθώς πρέπει οίκων.
Μητέρες μπάσταρδων παιδιών
των κραταιών κι σεβάσμιων αφεντάδων τους.

Και οι πανθομολογουμένως όμορφες κόρες της πόλης;
Δέσποινες αυτές παρθένες ακριβές μες τα χρυσά τους κάστρα!
Φαντασιώνοντας μόνο να μπορούν.
Πρέπει να περιμένουν…
Σε παρθενικό αιδοιακό κουτί
η ηθική τους διπλοκλειδωμένη
Στην καθώς πρέπει κοινωνία μονόδρομα οδεύει.

Μιαν απ αυτές ερωτεύτηκε
ο ερωτύλος διεθνής έμπορος του θανάτου
που έκανε εδώ τα πρώτα βήματα του
Όμως της ηθικής το μένος σου τον έκανε να φύγει επί τροχάδην!

Με άμαξα λαντό του τύπου «Βικτωρούδα»
περιφέρεται στους δρόμους σου η περίτρανη Κυρά
δεικνύοντας με στόμφο τα αραχνοΰφαντα ψωνίσματα
που έφερε απ τα Παρίσια.
Μακρυμάνικα. Μεταξωτά.
Να κρύβουν τα τρυπημένα των παθών της χέρια...
Όμως το μυστικό σαν ψίθυρος τρέχει πιο γρήγορα απ την άμαξα
κι απλώνεται στην πόλη.
Κι ο πάμπλουτος συμβίος της
ν’ αδυνατεί όσα και να σκορπίζει
στα πλούτη του μέσα να στομώσει
τα στόματα να μην μιλούν...


Λεμεσός μου λατρεμένη πόλη άλλων εποχών
Στα υγρά ειδυλλιακά καλοκαιρινά σου δειλινά
ιστορίες ατέλειωτες για σημεία και τέρατα.
Και μνήμες που πληγώνουν.

Στην πόλη της Λεμεσού υπάρχουνε κι αθώοι
Μα αυτοί μετρούν τον θάνατο
Κι ο θάνατος είναι το μέτρο:
«memento mori»
διαλαλούσε ο αιθεροβάμων στοχαστής
που έρχεται από άλλους κόσμους,
της ψυχροτάτης και μεταφυσικής
της γης της Εσπερίας.

Αύγουστος – Σεπτέμβρης 2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2007