Αναδρομη

Δημιουργός: ΣΟΦΙΑ(21)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][I][B]Σιγουρα η στιγμη αυτή θα είναι κατι σαν προσευχη
σε έναν αγνωστο δαιμονα που φωλιασε στα κλαδια του χθες….
Κατι αλανθαστα ενστικτα
που βρισκουν τη δικαιοσυνη στο χθες
Και προσμενεις καρτερικα….,
και ουσιαστικα πασχιζεις να ζησεις…
Όχι να υπαρξεις…μα να ζησεις….
Ο ουρανος συννεφιαζει
και η μαυρη του οψη μου ταιριαζει αποψε….
Ξερεις από ποτε εχω να ζησω στο γαλαζιο της σκεψης?
Από τη βραδια εκεινη
που η βροχη των αστεριων επνιξε την οραση μου….
Η εφιδρωση του φοβου τσαλακωσε την ψυχη μου….
Τα λεπτα αγγιξαν την υπαρξη,
μα εσυ κρατουσες μια λεξη που τρομαζα να πω….
Ποσα αντιο ξοδεψες για να φωτισεις εκεινη τη νυχτα?
Ρωταω για να υπολογισω την αποτυχια σου
…πανω στα ροδινα πεπλα του ανεφικτου
που χαραξε η θλιψη το ονομα της…
με αυτά,που κάθε νυχτα σκεπαζω το χειμωνα μου….[/B][/I][/align]
[

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2007