Των καιρών το μένος

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γλώσσες φωτιάς στο πλαγιοκόπημα του ανέμου
με αναγκάσανε να μπω στο οχυρό μου
να ξαναπαίξω τον παλιό τον αμανέ μου
κι ήταν το «ναι» σου το μεγάλο λάφυρό μου

Νεροποντές σαρακοφάγαν το ποστάλι,
ήρθε η ώρα τα σκοινιά του να τα λύσω
και τη σχεδία ν’ ανασύρω τη μεγάλη
σ’ ένα νησί σου να βρεθώ να σ’ αγαπήσω.

Με τ’ αστραπόβροντα που πέφτανε τη νύχτα
δείχναν πως τίποτα στον κόσμο δεν θα μείνει.
Μου λέγαν : « φύγε και τα όνειρά σου πνίχτα»
μα δίπλα σου έμεινα να φύγει το μπουρίνι.

Τώρα που σβήνει των καιρών το άγριο μένος
σε δύσης πλάτωμα κοντά σου θα περάσω,
στου σ’ αγαπώ σου τη σκιά να ‘μαι κρυμμένος
σ’ ενός φιλιού σου τη δροσιά να ξεδιψάσω

13.09.07

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2007