Διάφανη μεμβράνη

Δημιουργός: MARGARITA

Εσένα σου χάρισα γυάλινο βώλο;;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Δεν ήμουνα παρά μια διάφανη μεμβράνη
επαλειμμένη με φωτοευαίσθητη ουσία
που στο σκοτάδι έμενα αδρανής
και στο φως αντιδρούσα.
Με έκλεισα σε ένα κουτί. Μόνο που το κουτί
αυτό είχε κουμπιά και ρυθμίσεις.
Και ένα κόκκινο φωτάκι.
Ορθή από το χάραμα έφτιαχνα
τους χάρτες της ημέρας μου.
Στο χώμα με ένα ξύλο χάραζα την πορεία.
Χαμόγελο πασπαλισμένο με άσπρο γλυκαντικό
τέσσερεις κουταλιές.
Μετά να ξεμουδιάσω τα ποδάρια μου
να σταθούν να φθάσουν κλωνάρι αγριοαγάπης
για να χορτάσω με φύλλα τους αγαπημένους μου.
Ύστερα να ζωγραφίσω ήλιους, κάμπους,
βουνά, κυπαρίσσια. Και ένα μαντήλι.
Όμορφο μαντήλι να κρύβω την φλέβα
που δονούνταν στο λαιμό όταν με έπνιγε
το παράπονο. Την στάχτη της ματιάς μου
να κρύβω και να μοιράζω γυάλινους χρωματιστούς
βώλους τρυφεράδας.
Και όταν η νύχτα ερχόταν εγώ και εκείνη ένα πράμα.
Η σιγαλιά της με καλούσε να σωπάσω.
Της καρδιάς τους οι κτύποι μου έδιναν ζωή.
Και μου έλεγαν πως δεν θα τους χάσω,
μα θα τους έχω για πάντα ανάσα…πνοή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2007