Τα βάθη... της μοναξιάς

Δημιουργός: Grisio

πιάνομαι από μια ανάμνηση... και γράφω όλες αυτές της... (σκεφτήτε μερικές λέξεις που τελειώνουν σε ... κίες...)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][I][B]Τα βάθη... της μοναξιάς...[/B]

Πιάνομαι από μια ανάμνηση...
κι έτσι απλά...
χωρίς πανηγύρια και τυμπανοκρουσίες...
τραβιέμαι...
από τον βούρκο της μοναξιάς.

Ένας παλιός γνώριμος σκοπός
γαργαλάει με στοργή την γλώσσα μου
αφήνει απαλά τα χείλη μου
και χαϊδεύει με αγάπη τα αυτιά μου.

Μια περιστρεφόμενη πόρτα η αγάπη μας
και ο καθείς μας σε μια πτέρυγα διαφορετική
μια σταματούμε,
μια σπρώχνουμε...
να κοιτάξουμε...
να φτάσουμε ο ένας τον άλλο...

μα ώ! τι έκπληξη...

αν και τόσο κοντά...
αν και τόσο δίπλα...
ένα τζάμι μας χωρίζει...
ένα τζάμι που μας αφήνει να βλεπόμαστε...
να ακούμε ο ένας τον άλλο...
...
μα ποτέ να μην αγγιζόμαστε...
ποτέ...
να γίνουμε ... ένα...

Πιάνομαι από μια ανάμνηση...
λίγο πριν το νερό τα πνεμόνια γεμίσει...
κι έτσι απλά...
χωρίς πανηγύρια και τυμπανοκρουσίες...
αφήνομαι...
στα βάθη της μοναξιάς μου!!![/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2007