Παραμύθι

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Μην κλαις μικρή μου και πληγές ανοίγεις μου στα στήθη, εμείς οι δυο θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Georgia][B]
Βάλε να πιούμε ένα ποτό
Θέλω να σου μιλήσω
Για αυτά που ονειρευόμασταν
Για αυτά που μείναν πίσω.

Για τα όμορφα τα βράδια μας
Γεμάτα φαντασία
Που στις κασέτες γράφαμε
Τραγούδια με ουσία.

Για το πικάπ που ήτανε
Ιδανική παρέα
Για τα όνειρα που χάθηκαν
Στο δρόμο μας μοιραία…

Για πάρτι που χορεύαμε
Τα μπλουζ της εφηβείας
Για φλερτ, αγάπες και αγκαλιές
Για άρωμα μαγείας.

Για τα μπορώ, τα θέλω μας
Και για τις αγωνίες
Τους έρωτες, τις βόλτες μας,
Τις τόσες συναυλίες.

Για τους Bob Dylan, Bowie
Το wish you were here
Για τη Μελίνα που γελά
Σε μια φωτογραφία.

Σαν όνειρο μου φαίνονται
Χρόνια της εφηβείας
Χρόνια που δεν θα ξαναρθούν
Στιγμές μίας πορείας…

Στιγμές που τόσο μάκρυναν
Χαμένες μέσ΄ τη λήθη
Σ΄ αυτού του κόσμου την ψευτιά
Σ’ αυτό το παραμύθι…
[/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2007