Χαρμάνι

Δημιουργός: Avalon, william Smith

Με τη σκέψη εν πλω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Το σπίτι έχει απόψε μυρωδιές, από το φρέσκο φαγητό της μητέρας μου
χρόνια είχε να με αγγίξει αυτή η ανάμνηση της λησμονιάς
όμορφα χρόνια και στεριανά, εκείνα που απέχουν από το σήμερα
όμορφα λόγια , ανθρώπινα, γέμιζαν κάθε γωνιά αυτού του πόθου ...[/B]

Μαζεμένα σε κάτι κουρέλια πέρασαν απέναντι, πριν την καταστροφή
ήρθαν μέχρι εδώ , άλλα με τα πόδια , άλλα στοιβαγμένα στα μότο της ζωής ...

Τον τόπο εκείνο δεν πρόλαβα τον γνωρίσω
ήμουν παιδούλι ακόμα, όταν ταξίδεψα μέσα σε μια ορφανή αγκαλιά τα χαμπέρια μου...

Μόνο μυρωδιές ανατολής , μέσα στο παλιό ραδιόφωνο της σκέψης μου είναι καταγεγραμμένες
πιπεράτες και καυτερές σαν τη σημερινή...

[B]Ο καθένας έχει από ένα δρόμο χρεωμένο σε αυτή τη ζωή
εκεί περπάτησα κι εγώ william
πάνω στον ασβέστη που μου χρονοδρομούσε τον επόμενο σταθμό ,
πρωσορινά για να ξαποστάσω

[/B]Πέντε θεμέλια μοναξιά για τον καθένα
και τέσσερις τοίχοι άπειρο, για να χτίσουμε τα όνειρά μας ..

Μου μυρίζει αυτή η νεφέλη, φρέσκο, πολύσπορο ψωμί
από το σώμα του πατέρα, που χάθηκε σε κάποιο ανάχωμα του φευγιού...

Με γεμίζει αναδρομές και εικόνες από εκείνα που έζησα σιωπηλά
στα χρόνια της ανοχής
με γεμίζει ανάσες, από τα χρόνια της ελευθερίας και της ελπίδας ....

[I]Ένα χαρμάνι βιολογικών αποστεωμένων συμβάντων
μέσα από την υποκειμενική διαστρέβλωση του υποκειμένου
που τα εξιστορεί και τα "φιλτράρει" για να τα καταδώσει...[/I]

[B]Ψυχή γέμισε και προσμονή, για τα μελλούμενα που με φοβίζουν
για τα βήματα του χορού , που δεν έχω μάθει ακόμη να συντονίζω ...[/B]

Το γεύομαι αυτό το φαί, από τη θετή μου σκέψη
που κούρνιασε κι απόψε μέσα στα σωθικά μου
μέσα στη γεύση μου
άλλοτε πικρή κι άλλοτε γλυκό του κουταλιού, η αναστροφή του χρόνου ...

[B]Μου άφησε πίσω της και λίγη ζάχαρη, από τα κτήματα τα εύφορα
για να νοστιμίσω κι ετούτο τον καιρό
μες στα πικρά μου χείλι..[/B].[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2007