Όταν πετάξεις

Δημιουργός: prang, Σπύρος Τζώρτζης

ΓΙα τη ζωή, την μοναξιά, τον αέρα, τον θάνατο, εσένα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν το βράδυ κρύβεται μακριά μου το φεγγάρι
Να με φωτίζει μένει ως αργά φως ηλεκτρικό
Και το ξημέρωμα λίγο όνειρο μου κλέβει
Αγκαλιά το μαξιλάρι, σε κοιτώ

Όταν το χρώμα ξεραθεί, και πέσει, και με γδάρει
Να μου φροντίσει την πληγή κυλά το καθαρό νερό
Και τα βρεγμένα βλέφαρα να κλείνουν με αγάπη
Κανείς μακριά δεν θα σε πάρει, είσαι εδώ

Όταν στους κήπους περπατάς και χάνονται τα αστέρια
Μια φωνή ψιθυριστά σου φέρνει χίλιους ήλιους
Και αν σε τυφλώνει η ζέστη τους και τα θαμπά φτερά τους
Κάτω απ΄τα δέντρα που θα βρεις να λύσεις τα μαλλιά σου

Τότε, μ΄ ακούς ; Θα ΄ρθω και εγώ, σαν πρώτα να σε αγγίξω
Πριν στο καλό σου ευχηθώ με πόνο να πετάξεις
Θυμήσου λίγου να σκεφτείς τον δύσμοιρο, τον τυχερό
Αυτόν που σου εμπιστεύτηκε καρδιά να μου φυλάξεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2007