Η βαλίτσα -ε-

Δημιουργός: elena351, ΕΛΕΝΑ Λ.

Βγαλμένο μέσα από την ίδια τη ζωή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη σοφίτα μιά βαλίτσα
είναι τοποθετημένη
από τα πολλά τα χρόνια
είναι κάπως σκονισμένη !

Ξεχασμένη η βαλίτσα
στέκεται και με θωρεί
χέρι δεν την έχει αγγίξει
σκέπτεται, μα συγχρόνως απορεί !

Κάποια χρόνια η βαλίτσα
εκουβάλησε ελπίδες
πού ναυάγισαν, χαθήκαν
χάρισαν μόνο ρυτίδες !

Νέοι τότε ξεκινώντας
θαρραλέοι με ζωηράδα
βάλαμε τα υπάρχοντά μας
φεύγοντας από την Ελλάδα !

Να δουλέψουμε σκληρά
αποχτώντας λίγο χρήμα
"να επιστρέψουμε συντόμως
το όνειρό μας, μα τι κρίμα !

Πέρασε ο πρὠτος χρόνος
"τον διαδέχθηκε ένας άλλος
σύν τον χρόνο τον καινούργιο
ο Γολγοθάς μας ποιό μεγάλος !

Φυλακισμένο στην καρδιά σου
το όνειρο είχε παραμείνει
να φορτώσεις τη βαλίτσα
η Αμερική πίσω να μείνει !

Μα τα όνειρα κοστίζουν
πάντα λίγο ακριβά
αναλόγως πώς τα φέρει η ζωή
κατ᾽ ευχήν ή όλα στραβά !

ψυχραιμία εσύ δεν χάνεις
συνεχίζεις να ελπίζεις
και τους στόχους πού είχες βάλει
τώρα ακόμα υποστηρίζεις !

Μα τα χρόνια παρελαύνουν
μανεκιέν σε πασαρέλα
μα η μάνα δακρυσμένη,λέει
"απαράτα τα κι έλα" !

Άς δουλέψουμε λιγάκι
τώρα υπάρχει οικογένεια
τα έξοδα πληθαίνουν,ποιό
μεγάλη του μυαλού πλέον η έννοια !

Τώρα υπάρχουν υποχρεώσεις
από παντού είσαι δεσμευμένος
τη βαλίτσα σου θυμάσαι
νοιώθεις απογοητευμένος !

Κι αποσύρεται η νιότη
με ελαφρά πηδηματάκια
κι η επιστροφή σου μοιάζει
με αθώα ψεματάκια !

Εκκαθάρηση θα πρέπει
στη σοφίτα γιά να κάνεις
τώρα δίλημμα μεγάλο
τη βαλίτσα πού θα βάνεις !

Την αγκαλιάζεις τη χαϊδεύεις
με βαρύ αναστεναγμό
αυτή δακρύζει γιατί νοιώθει
της καρδιάς σου τον καημό !

"Δεν σου χρειάζομαι εγώ πλέον
πάρε με και πεταξέ με
πίσω εσύ δεν επιστρέφεις
από τη σκόνη απαλλαξέ με" !

Πρέπει εσύ να την πετάξεις
μα με κλάμα γοερό
την αγκαλάζεις και της λές
"μα βαλίτσα δεν μπορώ"!

Μιά ηλιόλουστη ημέρα
έγινες η συνοδός μου
των ονείρων ,της ψυχής μου
της ζωής ο οδηγός μου !

Πώς εγώ να αποφασίσω
κι εσένα να πετάξω??
τότε θα έπρεπε βαλίτσα
ίσως εμένα να αλλάξω !

Μήνες πάνω στη σοφίτα
κάνοντας μου εσύ παρέα
μέχρι πού θά ᾽ρθει το τέλος
κι η ημέρα η τελευταία !

Εγώ θα είμαι γερασμένος
κι εσύ θα έχεις πιά παλιώσει
το ταξίδι και των δυό μας
θα πλησιάζει να τελειώσει !

Αυτή όμως τη φορά
το ταξίδι θα διαφέρει
δεν θα είμαι εγώ εκείνος
πού θα σου κρατά το χέρι !

Και επιστροφή δεν θα είναι
δεν θα χρειαστεί εισητήριο
εσύ θα είσαι γιά σκουπίδια
κι εγώ γιά το ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ !!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2007