Το πριγκηπάτο

Δημιουργός: Τζίνα Μ.

Εμπνευσμένο από πού αλλού;;; Τις πριγκίπισσες και τους πρίγκηπες... Εδώ δε χωρά το παραμύθι. Η μαγεία χάνεται.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο πριγκιπάτο του κόσμου τούτου
οι πρίγκιπες απασχολούνται
φτιάχνοντας παλάτια
με οπλισμένο σκυρόδεμα.
Θωρακίζουν τα πλούτη τους,
ρουμπίνια και διαμάντια.
Κουβαλούνε το στέμμα τους
και προσεύχονται σε αυτό
σαν σε άγια εικόνα
να βρουν την πριγκίπισσα
που τους πρέπει.
Το σμαραγδένιο γοβάκι
στέκεται στο θησαυροφυλάκιο
προσμένοντας την ώρα
της δοκιμής.
Και πώς να μην τύχει
κάποτε να βρει μια φτέρνα
να το πατήσει...
Οι γάμπες αλλάζουν
κάθε φορά
εναλλάσσονται
σχεδόν ίδιες και απαράλλαχτες.
Στηρίζονται για λίγο πάνω του
θαυμάζουν τον πλούτο
αυτόν που ελπίζουν δικό τους.
Πριγκίπισσες ρουφούν τη θλίψη
η μια από τη φτέρνα της άλλης
κάθε που η δοκιμή αποτύχει
όπως ρουφούν και την κοιλιά τους
σχηματίζοντας μέση δακτυλίδι
στη θωριά του πρίγκιπα.
Μα σαν το γοβάκι ταιριάξει
σε μιας το πόδι
βγάζουν τα όρνια από μέσα τους
και ορμούν να το ξεσχίσουν.
Ύστερα πέφτουν στο μαλακό τους στρώμα
να ονειρευτούν
αυτόν που θα τις ξυπνήσει
από το λήθαργο της σκέψης τους
προσφέροντάς τους
τη νάρκη του στέμματος.
Το γοβάκι κι απόψε θα ουρλιάζει
το βουβό του πόνο
μιας στάσιμης ζωής:
Μάταιες ελπίδες
ρηχότητα πνεύματος
απουσία ψυχής
φτιασιδωμένα όνειρα,
κληρονομούμενα από προγενέστερες ζωές,
κλωνοποιημένες πεποιθήσεις
μεταλλαγμένων σχέσεων
που στηρίζονται σε ένα πόδι
και σε δυο πριγκιπικά μάτια
που δε θωρούν σχεδόν τίποτα
αν δε χωρά στο πριγκιπικό γοβάκι.

Κάτι τέτοιες εποχές
φαντάζω με αλητάκι
στην πριγκιποχώρα.
Και χαίρομαι πολύ για αυτό...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-11-2004