Μαύρο νερό

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να κάπως έτσι τελειώνουν οι αγάπες
Σαν το τραγούδι που ακούς ένα πρωί
Κι ενώ επέμενες να ζεις με αυταπάτες
Ήρθε απρόβλεπτα του τέλους η αρχή
Κι άρχισε τότε η ζωή να σου γελάει
Σαν μια γυναίκα που αγάπησες βαθιά
Κι από την άλλη την πλευρά να σε περνάει
Αυτός ο πόνος που δεν έχει γιατρειά…

Κι άλλοτε πάλι περιμένεις την ελπίδα
Λες και ξεγέλασε ο νους σου την καρδιά
Μα είναι ο ύπνος σου ξυράφι και λεπίδα
Σαν μια βροχή που πέφτει βράδυ στα τυφλά
Κι όλο ξυπνάς κι ανάβεις μόνος σου τσιγάρο
Κι έχεις μια άλλη να γυμνώνεται σκιά
Κι όπως κοιμάται κι είναι τ’ όνειρο μεγάλο
Εσύ το σκας και ζεις για λίγο στα παλιά…

Να πως τελειώνουνε οι δρόμοι μας μια μέρα
Κι είναι τα λόγια μας σκισμένα σαν πανιά
Σ’ ένα ταξίδι που κατέληξε σε ξέρα
Και καταστρέψαμε την μία μας πλευρά
Με τα κουπιά που να σε βγάλει τώρα ο χρόνος
Που να γυρίσεις και τι τάχα πια να βρεις
Μαύρο νερό τρέχει στις φλέβες σου κι ο πόνος
Είναι αυτός που θ’ αγαπάς όσο θα ζεις….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2007