Ο πιο σκληρός μας σκουριασμένος ουρανός

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοίτα να δεις πως έχει το πράμα
Όπως τα βλέπεις είναι ανάποδα θαρρώ
Σαν αγαπάς γίνεται λεν και κάποιο θαύμα
Μα ν’ αγαπήσω ίσως πια δεν το μπορώ
Κι αν επιμένεις να μου πεις καμιά αλήθεια
Σα να μην έβαλα ποτέ εγώ μυαλό
Μάθε καλύτερα να λες και παραμύθια
Κι ίσως αν θέλει ο θεός να ξαναρθώ…

Μα μην μου λες πως δεν κατάφερα να ζήσω
Και πως δεν έμαθα συγγνώμη να ζητώ
Γιατί το ξέρεις πως βαθιά μου πλημμυρίζω
Κάθε φορά που για εμένα σου μιλώ
Κι αν δεν με θέλεις τότε πες μου κι άλλο ψέμα
Και μην σε νοιάζει τι πιστεύω πια εγώ
Δεν είμαι πάντα ειλικρινής κι αυτό είν’ το θέμα
Πως δεν κατάφερα αλήθεια να σου πω...

Είναι φτηνό να περιμένουμε ν’ αλλάξει
Ο πιο σκληρός μας σκουριασμένος ουρανός
Κι αν όσα ζήσαμε μας έχουν υποτάξει
Θα βρω κουράγιο πια να ζήσω μοναχός
Και μην μου λες πως δεν υπάρχει το πιο πέρα
Φτάνει να θες και να αντέχεις στη ζωή
Όλα γεννιούνται και πεθαίνουν σε μια μέρα
Και περισσεύει μια ατέλειωτη ντροπή…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2007