Επικό σονέτο

Δημιουργός: poetryf

Όχι σαν αυτό του Νερούδα...12 στροφές (όσοι και οι μήνες). Παρακίνηση μου; Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα απ'την πρώτη στροφή! Μπορεί να ξεκινάει κάπως "Βαρναλικά",να προχωρεί "Πολυδουρικά" αλλά κλείνει "Σαιξπηρικά". .....- -αφιερωμένο-

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Κι αν θα διαβώ
της μοίρας μπρος μου το κατώφλι
Ένα μαντήλι
να κουνήσεις να σε δω
Ό,τι στραβό
μας το κολλήσανε σαν τσόφλι
μα ήταν κλούβιο
της αμφίεσης το αβγό.

Κι ούτε θα δω
κι ούτε θα κρίνω τους ανθρώπους
Θα'χω στο διάβά μου
καρδιά για να δεχτώ
Πως ναι πονώ
γιατί μαθαίνω νέους τρόπους
μαζί με εσένα
στην αγάπη να μπλεχτώ.

Άγγελος είσαι
με φτερά από μετάξι
Μόνο λευκό
μέσα στο βλέμμα σου θωρώ...
Μια τέντα στήσε
κι αν ο άνεμος αρπάξει
θα συνεχίσω
στης θωριάς σου το χορό.

Βήμα το βήμα
μια πορεία θα χαράξω
Μια χρυσαυγή
μέσα σε έρεβος πηχτό...
Βραχύ ένα ρήμα
μοναχά θα σου φωνάξω
το "σ'αγαπώ"
και σαν αστέρι θα ριχτώ.

Γλυκιά μου ευχή
σε μια πραγμάτωση προσμένω!
Γίνομαι κρίνος
μες στα χέρια τ'ουρανού...
Με μια ψυχή
και μ'ενα φως μισοσβησμένο...
Με ένα σώμα, με διάνοια και νου!

Άστραψε πάλι
κι έλα φώτισε τον ίσκιο
π'αφήνει πίσώ της
περνώντας σε η σιωπή...
Σαν παραζάλη
στο μεθύσί μου σε βρίσκω
και σε αφήνω
μες στη θλίψή μου αστραπή.

Αχ πώς ζηλεύει
το φεγγάρι που'ναι μόνο!
Αχ πώς τυφλώθηκε
το φως που'ναι μικρό...
Ζωές μου κλέβει
η μορφή σου και ιδρώνω!
Αχ πόσο γλύκανες
κι εκείνο το "πικρό"!

Λάδι το όνειρο
και η νύχτα το καντήλι,
προσκυνητές εμείς
και τάμα η αφορμή...
Αχ πόσο πρόθυμο
σου βρήκα για φιτίλι
τ'αλλοτε κέρινο
και χάρτινο κορμί!

Ω πώς ανθίζουνε
του κόσμου τα γινάτια!
Μπουμπούκια Άνοιξης
με ιδρώτα θερινό!
Πώς φωσφορίζουνε
τα ολόχρυσά σου μάτια...
Σ'εμένα δείχνουν ακριβό
το πιο φθηνό!

Γείρε σαν άνθος
που στο δείλί του κοιμάται
και ονειρεύεται
το χάραμα να δει...
Πάθος και μάθος
που στη θύμηση αποσπάται,
φτωχός ζητιάνος
που φοβάται τη χλιδή!

Δεν θέλω άλλο
παραμύθι να χορτάσω
μα'χω τη δύναμη
μαζί σου ν'απαιτώ...
Κάθε ωραίο
και μεγάλο να το φτάσω
Κι ωσάν σοφός
ώρα να κάνω το λεπτό!

Πόρτες τα χείλη
και χτυπάω τη δική σου...
Νέκταρ να πιω
και σα διαβάτης καρτερώ...
Χάραμα Απρίλη
θα μου τάξει η θέληση σου
κι η άρνησή σου
θα με'βρει απλά νεκρό...




[align=right]12/10/'07
Αθανασία Γ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2007