Η μορφή σου

Δημιουργός: Κερασάκι

πέρασε ο καιρός...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Η μορφή σου[/B]


[I]Εχω ξεχάσει πως είναι να με κοιτάς στα μάτια,
έχω ξεχάσει πως ειναι το φως του φεγγαριού που μοιάζει με τον έρωτα μας.
Δως μου λίγο από το σκοτάδι της σιωπής σου,
δως μου να πάρω δύναμη ξανά, να σηκωθώ, να σε δω,
να σου πω οτι δεν θέλω να σου μοιάσω και μετά να χαθώ.
Σαν σκόνη θέλω να χαθώ, στο πέρασμα του χρόνου.
Έχω ξεχάσει πως είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι συνάμα,
τώρα πια πιστεύω μονάχα σε ένα θαύμα.
Της μοναξιάς μου το σκαλί το έμαθα απέξω
όσες φορές κι αν γύριζα χαμόγελα να δω
μα στα πρόσωπα όλων η θλίψη μόνο φαινότανε και η σκοτεινιά απ την Δύση.
Από την Ανατολή εγύριζα και πρόσμενα ένα χάδι
δεν ξέρω τι χάδι θα ταν αυτό... δεν ξέρω αν ήταν βράδυ,
μόνη μου όπως πάντα περίμενα απρόσμενα το κάτι
εκείνο που θα μου έδειχνε πως δε χάθηκε η μάχη.
Κι όμως η μάχη χάθηκε, κ εγώ συντελεστής της
έψαχνα με αγωνία στα άδυτα της φωνής της.
Μα ναι την άκουσα ξανά, να μου σιγοτραγουδάει
και τότε είδα στον ουρανό μια λάμψη...
Ήταν η λάμψη της φωνής και της σιωπής συνάμα
μα εγώ δεν άκουγα τίποτα μονάχα μια κιθάρα...
κι αυτή τρεμόπαιζε σεμνή, γλυκιά σαν μελωμένη
και τότε είδα μια μορφή δική σου αγαπημένη....[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2007