Κι ερωμένη και σατράπης μου

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυρνούσα μόνος το πρωϊ σε άδειο στρατόπεδό
όσοι με βλέπαν θα με λέγαν αλητόπαιδο
μα τα εδάφη σου σκληρά και όχι γόνιμα
κι ένας Βαρδάρης λησμονιάς φυσούσε μόνιμα
Μπορεί η αγάπη στη ζαριά νωρίς να παίχτηκε
μη με ρωτήσεις η καρδιά μου πως το ανέχτηκε,
αν σε ξεχνούσα όμως καρδούλα μου θα μόναζα
χωρίς αγάπη πες μου πως θα ξεχειμώνιαζα.

Θέλω να είσαι κι ερωμένη και σατράπης μου
μ’ ένα φιλί στους ουρανούς να σ’ ανεβάζω
μόνιμος κάτοικος στη χώρα της αγάπης μου,
ένοικο μάτια μου στον έρωτα δεν βάζω

Γυρνούσα μόνος το πρωϊ μες στα λαδάδικα
παρακαλώντας να σε βρω μη φύγεις άδικα
μα εσύ τα λάβαρα του αντίο πάλι κράταγες
και σε άλλης νύχτας στενοσόκακα περπάταγες.
Ίσως το φύλο οταν μου 'πες : «τώρα τράβηξε»
την πόρτα που έγραφε «καημός» για μας να άνοιξε,
όμως το αγέρι που φυσά, να μη το αφήσουμε
να μας χωρίσει, έλα σκληρά να πολεμήσουμε


Θέλω να είσαι κι ερωμένη και σατράπης μου
μ’ ένα φιλί στους ουρανούς να σ’ ανεβάζω
μόνιμος κάτοικος στη χώρα της αγάπης μου,
ένοικο μάτια μου στον έρωτα δεν βάζω


15.10.07

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2007