Ο καλλιτέχνης και ο έρωτάς μου

Δημιουργός: prang, Σπύρος Τζώρτζης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεγαλώνοντας, κατάλαβε ότι σκεφτόταν λίγο διαφορετικά από τα άλλα παιδιά. Πιο σπάνια αλλά σε μεγαλύτερο βάθος τις περισσότερες φορές, και πράγματα που ανθρώπου νους δεν αγγίζει συχνά. Γεννήθηκε ή έγινε καλλιτέχνης;; Συνειδητοποίησε τον ρόλο του, να χαστουκίσει την ασταθή στασιμότητα, να επαναφέρει τους συνανθρώπους του από τους ουρανούς της απόγνωσης στις σπηλιές της γνώσης, να σκεφτεί, να σκεφτεί, να σκεφτεί. Για να φτάσει το λογικό του σε όλους, επέλεξε ως όργανό του την μουσική. Τι άλλο θα μίλαγε σε όλους ή θα ψιθύριζε γλυκά και βασανιστικά τον έρωτά του;;

Γεννήθηκε ή έγινε καλλιτέχνης;; Στις στοίβες με τα τετράδια του βρήκαμε σημειώσεις, στίχους, ποίηση (πόσο μικρή η απόστασή τους;;), κείμενα, φωτογραφίες, σκόρπιες σκέψεις και ποταμούς αγάπης. Το μικρό δωμάτιο που φιλοξενούσε τα όνειρά του ήταν χαοτικά γεμάτο από χαρτιά, στυλό (μόνο μαύρο χρώμα, το μπλε είναι μόνο για την ποίηση), μικροαντικείμενα, βιβλία, δίσκους και μαξιλάρια. Εκεί έβαζε τη στοργή του για ύπνο, εκεί ακουμπούσε τα μαλλιά του. Ίσως εκεί να βρέθηκε ο καλλιτέχνης. Γεννήθηκε ή έγινε;;

Είχε μια ιδιότυπη θεωρία, που είναι χρέος μας να σκεφτούμε. Έλεγε λοιπόν ότι δεν είχε κάποια ξεχωριστή δύναμη που τον έκανε μοναδικό. Μόνη του ελπίδα η ψυχή, το λογικό, το θυμικό, η επιθυμία. Αξιωματικά, αποφάσισε ότι θα γίνει καλλιτέχνης. Γεννήθηκε ή έγινε;; Έπρεπε να σκεφτεί διαφορετικά. Και κάθε μέρα, να γύρναγε σελίδες σελίδες τα τετράδια του, να γκρεμίζει και να χτίζει ότι είχε με πάθος δημιουργήσει την προηγούμενη. Αρκεί να είχε προβλήματα να λύσει, αισθήματα να δείξει, και χρόνο.

Γεννήθηκε ή έγινε καλλιτέχνης;; Μικρές ιστορίες που γράφονται στα μεσάνυχτα, λεπτά που φτηνά κυλάνε προς τα πίσω, εξαφανίζουν τα πεταρίσματα τη φωτιάς που τα δάση της άχρωμης παράλυσης θα κάψουν. Ο έρωτας του, ο πόθος του, φτερό στον άνεμο της αλλαγής. Πουλί μου, άνοιξε τα μάτια σου αν μπορείς και δες τι πίσω άφησες. Άνοιξε τα βλέφαρά σου, κέρνα με τα φιλιά σου και εγώ θα μαζέψω τα σπασμένα, στο σεντούκι σου θα τα κρύψω, να έχεις και εκεί που είσαι παιχνίδια για τα χεράκια σου. Τουλάχιστον, εσύ έζησες ως καλλιτέχνης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-10-2007