δυστυχώς;

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα... άλλο ένα παραλήρημα ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν σαστισμένος ξύπνησα, σαν κουρασμένος…
Οδοιπορώντας καθ’ όλην την διάρκεια της νυκτός
σε ονειρικές οδούς, σε φαντασίας δρόμους
μήτε ξαπόστασα καθόλου στις πέτρες που συνάντησα
κι ας μου φωνάζαν έλα
μήτε έκατσα κάτω απ’ τις σκιές των πλατανιών
κι ας μου ‘ταξε οξυγόνο η χλωροφύλλη τους
μήτε και ξάπλωσα στα μαλακά αμέριμνα γρασίδια
κι ας μου χαν στρώσει κατωσέντονα ολοπράσινα…
με τη λαχτάρα που είχα να φτάσω ως την άκρα
της απόστασης, μέχρι το τέρμα του όνειρου
που καιρός για επαναπαύσεις κι άλλα παρόμοια…

Γιατί η νύχτα να διαρκεί
μονάχα όσο μια νύχτα;
Κι έτσι ποτέ δεν προλαβαίνω να δω ολάκερο όνειρο
μα πάντοτε -στην κρίσιμη στιγμή-
εισβάλλουνε θαρρείς -ψυχρά πολύ, αποτρόπαια σχεδόν-
οι ακτίνες του φωτός στη βασιλεύουσα μου κάμαρα
από τις γρίλιες, τις κουρτίνες, τις σχισμές…
που να το ξέρω πως εξέτρεφα κερκόπορτες
στο ίδιο μου το σπίτι!

κι απόψε ό,τι επρόλαβα να δω σας διηγούμαι:
συγκολλημένα είδα τα μύρια θραύσματα μου
-τι αρτιότης έξοχη, τι τελειότης –
κι ερείσματα ερώτων να ερίζουν ορίζοντάς με
κι όλους του δόλους μου είδα να πιάνονται
στου άδολου τα δολώματα
κι απόλαυσα την παρακμή
της άλλοτε ευημερούσας μου ανέχειας
κι είδα να καταρρέουν τα ίχνη της διαβρώσεως
από τα επιδερμικά μου ανάκτορα…

διχοτομήθηκε και πάλι το όνειρό μου
πάλι διακόπηκε βιαίως η ανασύστασίς μου
Θα πεις δυστυχώς;
ναι
μα όχι και τόσο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2007