Βέβηλες λέξεις

Δημιουργός: mikrimagissoula

Γιατί πάντα έρχεσαι την ώρα που φεύγω...την ώρα που σπάω...και μένεις εκεί μέχρι το τέλος απλώς και μόνο για να συλλέξεις τα κομμάτια...-το έπαθλο!-

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάντα θεωρούσα αδύναμο αυτόν που βάζει τους κανόνες
και δυνατότερο εκείνον που τους ακολουθεί
Θέλει τόλμη και υπομονή,
να σπάσεις τον άξονά σου
και να ακολουθήσεις τα θέλω κάποιου άλλου...
Κι εγώ μάτια μου επέλεξα να παίξω με τους όρους σου
Όχι από αδυναμία,ούτε από ανάγκη
ίσως μόνο από αγάπη...
Συρρίκνωσα τόσο τα όριά μου,
ώστε να χωρέσουν στα δικά σου
Όμως τώρα στένεψαν κι αυτά...
τόσο,που με το ζόρι πια χωράνε εσένα
κι άλλον έναν εσένα-μισό...
Όχι,δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ακρωτηριαστώ
για να χωρέσω,
-και το ξέρεις-
απλώς δε θα κατάφερνα ποτέ
να γίνω μια σιωπηρή προέκταση του εαυτού σου
-και το ξέρω!-
Κι ας λες πως μ΄αγαπάς...
Δεν μπορείς!
Βέβηλες λέξεις...
ντυμένες με μια πρόστυχη υπεκφυγή...
Μη γυρίζεις πίσω...
Αφού δεν μπορείς!
Μη με χαραμίζεις...
Άσε με εμένα εδώ
κι εσύ εκεί,όπως πάντα...
Άσε με!
Αφού δεν μπορείς...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2007