Παράλογο

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Μες τα παράλογα... λόγια που μάντευα... κλεμένα ήταν... της βροχής.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι φταίει απόψε ποιητή κι είναι η καρδιά σου ανάστατη
δίχως ρυθμό και τάξη;
Φταίνε της ώρας τα λεπτά που ‘ρθαν λιγάκι βιαστικά
για να ταράξουν τα νερά πριν η βροχή να πάψει.

Εσύ κι εγώ, ίσως εμείς, δυο σανδάλια κι ο Ερμής.
Άνοιξε η πόρτα κι έριξες το βλέμμα στ’ άλογό μας
άσπρο και μας περίμενε μες το παράλογό μας.
Ποιος πίστευε πως μόνο του θα έρθει να μας βρει;

Ζήτησε η στιγμή σιωπή μα εσύ στο όνειρό μας
είπες πως θα ξανάγραφες πάλι την μουσική.
Σώπα, δεν ήταν η βροχή που σκέπασε την ώρα
όταν η ανάσα κόπηκε και μου πες "Μην αργείς."

Φταίει τ’ ονείρου το κενό και του μυαλού η παύση
που δεν ταράχτηκε η σιωπή σ’ άλλων σφαιρών την τάξη.
Φταίει η ανάστατη καρδιά που κόπηκε η ανάσα
σαν ξύπνησε η ανάμνηση και άρχισε η βροχή.

Φταίει η ματιά σου ποιητή που τάραξε την ώρα
στης Ατλαντίδας τα νησιά σε μακρινή στιγμή.
Μα ξέχασες και χάθηκες σαν ίσκιος στο σκοτάδι
για τρεις αιώνες γύρναγες δίχως να θυμηθείς.

Και μου ‘πες "Έλα, θα βραχείς, μη βγεις από την πόρτα
είναι ο εφιάλτης της ζωής και χάσαμε τη ρότα
όνειρο είναι, στο λεπτό θα σταματήσει η μπόρα"
ήλιο να δω μου έφερες κι είπες "να ζεσταθείς..."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2007