12η ώρα

Δημιουργός: h v maverick

Λίγο... μαύρο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ώρα πλησιάζει 8,
το 12 είναι πολύ μακριά ακόμα
12, είναι η ώρα των νεκρών,
κι εγώ νεκρός είμ’ από χρόνια

12, να ζωντανέψω πάλι σαν και τότε,
να σηκωθώ από το μνήμα που με τρωει
Μα ειν’ αργά να σηκωθώ
Ή ειν’ νωρίς;
Γιατί ο χρόνος κι αυτός ακόμη ανάποδα πηγαίνει
Σέρνει κι εμένα
Μέσ’ από ίσκιους και μούχλας υπολείμματα
Σ’ ένα μπουντρούμι που χα ζήσει ξεχασμένος

Ναι, καθάρισε,
Έβγαλε τα χώματα, σκούπισε τις στάχτες
Γυάλισε το μάρμαρο, γύρισε τις πλάτες
Το μνήμα είναι έτοιμο
Χωρίς καντήλι, χωρίς μυροφόρες, χωρίς μοιρολόι
Όλα έτοιμα. Το χρέος έγινε

Ένα κερί από γειτονικό καντήλι μοιράζεται το φως του.
Και σβήνει.
Σκοτάδι.
Πικρία. Ούτε καντήλι πια.

Ας είμαι στην κόλαση, ποιος νοιάστηκε
Φωτιές ολόγυρα
Να καίνε σάρκες

Σκοτάδι. Σιωπή.
Και πάλι μόνοι
Στο θερμαινόμενο ατομικό μας καζάνι.
Τι πολυτέλεια; Τι πλούτος;

Ψωτιές ολόγυρα
Καμένη σάρκα μυρίζει
Δεν υπάρχει πόνος
Δεν έχει μείνει κάτι να πονά.
Μόνο λίγη στάχτη σε μια γωνιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2007