Ομίχλη

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Αφιερωμένο....καλό ΠΣΚ boyz&girlz :)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=MGAvantG UC Lt]Πώς νεκρωμένη απ’ τη βροχή τούτη η ομίχλη..
Κυρά μου κόκκινη ‘ δεν αντιδράς ?
Της κούφιας γης , παντιέρα μου να είσαι , όπως γυρίζει
στου σύμπαντος τα άδΥτα , ένα καράβι μοναχικό και θλιβερό,

μες τις φωνές που απ’ τα φιλιά απανθρακώθηκαν. Τούτη η ομίχλη...
Μαύρο χαρτί κυρά μου.

Μέγας αθλητής ο άνθρωπος και τρέχει, παίζει επάνω σου
με το παμπάλαιο παιδί της ευτυχίας ,
πότε σαν άλλοθι , πότε το εμπόδιο εμπρός του..
Κάποιες φορές , φυσάει ο ήλιος και σπάει λίγο από τ’ όνειρο το κρύο.
Κάποιες φορές σκορπώ κι ανατριχιάζω σε κάποια γητέματά σου απροσδιόριστα '
τότε ' Οργώνω το μυαλό μου , να βρω κάτι έντιμο για να σου πω.
Μα δε φυτρώνει τίποτε άξιο , παρά γλυκά χαμόγελα και μόνο.
Ίσα να ρίξω στου φεγγαριού έτσι , μικρά ξεψυχίσματα
μπας και ξυπνήσει κανα αστρί και έρθει με το ράμφος του,
μαύρο χαρτί κυρά μου ,
να έρθει να γράψει κάτι ονόματα
που λες κρυφοψιθύριστα, σε κάτι Κυριακάτικα απογέματα
και μόνο.

Λιγνή σκιά , στο άπειρο παρόν.
Γρανιτένια λύπη τούτη η ομίχλη
γιατί είσαι κάπου δίπλα
μα , δε σε βλέπω καθαρά....
Τι παράξενο κορίτσι η νύχτα....
Το κάθε της βήμα , επιπόλαιη κίνηση.

Για την παλλόμενη πόλη , κυρά μου κόκκινη ,
μύθος θα βγεις πρωτάκουστος.
Που θα αφηγούνται στα χρόνια οι γερασμένοι πειρατές ,
όσοι από αυτούς τουλάχιστον έχουν κι από να δικό τους όνειρο ,
κάπου πνιγμένο , ν’ αφηγούνται
σ’ όλους εκείνους , που δεν αντίκρυσαν στα πλώρα τους ποτέ
τς οπτασίας σου τις σκούρες επισκέψεις,
κάθε που πιάνει κει πάνω αστροφεγγιά.


Εγώ , ας μην πω κι άλλα ψέματα βαλμένα σε στίχους.
Μες το νυχτιάτικο αγέρα που τ’ αντικείμενα μικραίνει,
ας πω μονάχα πως. Να ,
σιγά-σιγά , κάτι περίεργο συμβαίνει στην ομίχλη…[/color][/font]



{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-11-2007