Παράρτημα

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

μέραα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Εσένα που πόθησα με φωνές
και όχι με τα κλισέ της αγάπης'
Με εσένα που , – όχι, όχι.. δεν το ξέρεις -
συζήτησα όλα τα μυστικά του σύμπαντος,
τα αμίλητα λόγια που κοινωνήσαμε,
που τρέξαμε πάνω στις νάρκες των ματιών μας τραγούδια.
Κι επιζήσανε...

Εσένα...

Τόσα χρόνια εκτεθειμένη στη θάλασσα..
Στην απαλότητα του νυχτεριού και του αρώματος μιας βιολέτας..
Σε πόθησα καθώς σε είδα σε σφαίρες κρυστάλλινες,
σε αρκάνες που άπλωναν γραίες τσιγγάνες,
στα πρωτοσέλιδα που άνεργοι Θεοί διαδήλωναν : “Παράρτημα”
“Παράρτημα : Γυναίκα εθεάθη να κλαίει”.

Τόσα χρόνια εκτεθειμένη στη θάλασσα.
Κάθε κύμα κι ένας μικροσκοπικός θάνατος.
Κάθε άνεμος κι ένα καλλιγραφικό χαμόγελο.


Τώρα , έχω στο στόμα στάχτη και μόνο.
Σαν το ηφαίστειο που ξεθυμαίνει
και κάτω ο κόσμος ο υπόλοιπος
κομμάτια μάρμαρο, ίσα να αντέχουν τα νύχια της σμίλης
και άστεγα δένδρα, με τις σκιές τους να σκοντάφτουν στον ήλιο.

Φανταχτερός ορίζοντας θα σου απέμεινα άραγε ;
Χαμηλά , στη συμβολή του δρόμου
η άρεια μορφή σου, κάμει φρουρούς το ξύλο και το σίδερο.

Το έχεις δει αυτό το αίμα.
Είναι μια σπίθα που σε θυμάται ... [/color][/font]



{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2007