Αμαζόνιος

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Συνέχεια από το προηγούμενο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=right][I]Μη αναγκαία η γονική συναίνεση
το πιθανότερο να μη σας αφήσουν
ν' ανεβείτε στο γαλάζιο λεωφορείο.[/I][/align]



Το γαλάζιο λεωφορείο μας οδήγησε
ο οδηγός ούτε λιγάκι δε μας μίλησε
μυστική η σιωπή του μας πλησίασε
Ινδιάνος της σοφίας και μας δίδαξε.


Κόκκινοι ήταν οι βράχοι, κόκκινοι οι αετοί
τη σιωπή των βράχων έσπασε η βροχή
βρέχει στις καρδιές μας, στάζει μοναξιά
μα ο οδηγός φωνάζει, όχι συννεφιά.



[I]Η εντολή προστάζει, μόνο δυο δυο
το γαλάζιο λεωφορείο, μοιάζει κιβωτός.
Όποιος είναι μόνος δε θα ανεβεί
κι όποιος δε θυμάται θ’ αποκοιμηθεί.[/I]


Απ’ το λεωφορείο κατεβήκαμε
του ονείρου στάση, θυμηθήκαμε.
Για ψωμί και πνεύμα νηστικοί
για του νου διψούσα το κρασί.


Δρόμοι τα ρυάκια, σκέψεις μάζεψα
γάργαρο ποτάμι, πόσο λάθεψα
βρίσκω μονοπάτια και απλώνομαι
νόθους διώχνω πόθους, ξεδιπλώνομαι.



[I]Μες τις εκβολές μου παγιδεύτηκα
απ’ το παρελθόν μου ξενιτεύτηκα
στου Αμαζονίου τους κρυφούς ναούς
μυστικά ζητάω για πεσμένους γιους.[/I]

[I]Έχω μερικά εκατομμύρια πεσμένους γιους...[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2007