Μα δεν μπορείς / Το μοναστήρι

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλή μας ημέρα.. μετά από έναν μαραθώνιο.. ύπνου !!! - στη δουλειά -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μα δεν μπορείς...

Δεν θέλω άλλους μαστρωπούς να κυνηγώ
Σαν μία πόρνη.. στην κοιλάδα του θανάτου
Δεν θέλω άλλες ψευδαισθήσεις του "εγώ"
Αλήτης γέροντας να κλέβει στα στερνά του...

Δεν θέλω λύκαινα ζωή να κυβερνά
Όσα μου έταξαν πως τάχα θα κερδίσω
Μέσα στα δόντια της να κρύβει τη χαρά
Κι ό,τι αγάπησα να πρέπει να μισήσω...

Δεν θέλω άλικη στοργή στο πουθενά
Να ξαποσταίνει.. ν' αυτοχρίζεται αγία
Δέκα μαχαίρια στην καρδιά μου κοφτερά
Να μου θυμίζουνε.. τί είναι αμαρτία...

Δεν θέλω σκέψεις και δειλήματα θολά
Μονάχα ξάστερες μες στο γαλάζιο πράξεις
Σ' όσους γκρεμούς μία ψυχή και να κυλά
Δεν καταφέρνεις στην σιωπή να την πετάξεις,,,

Άσε με λέω να ξεσπάω με θυμό !
Οι γλυκανάλατες δεν μου ταιριάζουν λέξεις !
Ένα σου χάδι δεν μου είναι αρκετό
Μα δεν μπορείς.. όσο κι αν θες.. να με διαλέξεις...




8-11-2007
-----------------------------------------------------------------------------------

Το μοναστήρι...

Μ' είχες κορώνα στο κεφάλι σου χρυσή
Όμως φοβήθηκες πολύ μήπως με χάσεις
Είπες λοιπόν να σχεδιάσεις φυλακή
Να εμποδίζει κάθε είδους αποδράσεις...

Ποιός να μου τό 'λεγε.. στο μέσον της ζωής
Θά 'μουν εσώκλειστη σε κάποιο μοναστήρι !
Στο όνομα μίας αγάπης φλογερής
Πως θα σου έκαμα και τούτο το χατήρι !...

Κάμερες έβαλες σε κάθε μια γωνιά
Σαν την κανάρα στο κλουβί να με θαυμάζεις
Και να με τρώει σαν σαράκι η μοναξιά
Κι εσύ απ' έξω.. πιο βαριά ν' αναστενάζεις...

Μα κάποια νύχτα με Πανσέληνο χρυσή
Άλλο δεν άντεξες του πόθου το μεθύσι
Γκρέμισες πόρτες.. διέρρηξες τη φυλακή
Είχε του έρωτα το πάθος ξεχειλίσει...

Διπλομαντάλωσες τις πόρτες το πρωί
Χωρίς εσένα - είπες - πια δεν θέλω ζήση !
Κι έγινε σπίτι ολάνθιστο η φυλακή
Τόσο βαθιά με είχες τότε αγαπήσει !!...


9-11-2007 ( στη δουλειά )

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2007