Mην αργείς/τίποτε δεν είναι όπως πρώτα/μίσησέ

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα στιχοοικογένεια !...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μην αργείς...

Μες στην αλήθεια σου να πέσω να πνιγώ
Με δίχως ίχνος πλανεμένου οξυγόνου
Να πάψω πια στις ψευδαισθήσεις σου να ζω
Σ' ακραίους έρωτες.. με βλέμμα δολοφόνου...

Περνούν οι μέρες.. οι βδομάδες.. οι στιγμές
Και πουθενά δεν βρίσκω στήθος να χωρέσω
Μόνον λαθραίες ηδονής μαρμαρυγές
Την απουσία σου ναρκώνουν.. για ν' αντέξω...

Σαν βγαίνω μόνη μου στη μέση της νυχτιάς
Δεν θέλω άνθρωπο στο δρόμο ν' απαντήσω
Θέλω να σβήσω τις σκιές που πολεμάς
Και στην ανάγκη σου για λίγο να βουτήξω...

Τί θέλουν πάλι.. κι όλοι γύρω μου γελούν
Και επιδίδονται σ' αισθήματα γελοία ;!
Άλλοι στον έρωτα το ψέμα καταργούν
Και άλλοι βάζουν στην αρχή του.. μια τελεία !...

Κι εσύ που θέλεις να μου δώσεις.. δεν μπορείς
Κι εγώ που θέλω να σε φτάσω.. πίσω μένω
Μ' αν θες αγάπη να μ' αγγίξεις.. μην αργείς
Μία ζωή.. εσένα μόνο περιμένω !...


12-11-2007 (στη δουλειά)
-------------------------------------------------------------------------

Τίποτε δεν είναι όπως πρώτα...

Στο ακρογυάλι της χαράς σου θα σταθώ
Θα πλέκω όνειρα στο κύμα του πελάγου
Με δύο βότσαλα στα χέρια προσπαθώ
Να σπάσω κείνη την ανάμνηση του πάγου...

Ένα φεγγάρι είσαι τόσο μακρινό
Πώς να σε φτάσουν ορφανά τα δυο μου χέρια ;
Παρακαλώ με δάκρυα τον ουρανό
Να στάξει λάμψη στου έρωτά μας τα λημέρια...

Αυγή και δύση με χλευάζουνε πικρά
Σαν λέω ήλιος μου πως είσαι κάθε μέρα
Και μου σκοτώνουνε στο φως κάθε χαρά
Μα τα σκοτάδια κρύβουνε τέτοια φοβέρα !...

Μακάρι νά 'χα ένα ψέμα να σου πω
Πως θα αλλάξω στη ζωή μου κάθε ρότα
Μέσα στα μάτια σου να πέσω.. κι ας κοπώ
Αφού πια τίποτε δεν είναι όπως πρώτα...


29-10-2007
----------------------------------------------------------------

Μίσησέ με...

Στέκω ανήμπορη.. σκυφτή και σιωπηλή
Και μιαν απάντηση δεν βρίσκω να μου κάνει
Πώς μ' εκδικείται σαν τον δήμιο η ζωή ;
Ποιός μ' έχει ρίξει σ' αδιέξοδη πλεκτάνη ;

Ό,τι κι αν κάνω πια.. μονάχα σε πονώ
Μα δεν το ήθελα.. κι εσύ δεν με πιστεύεις
Σ' ένα λεπτό.. πώς να αλλάξω εαυτό
Να με μισήσεις.. κι άλλο πια να μην με θέλεις ;!!...

Θα βγω τη νύχτα σ' ένα μπαρ ερημικό
Μιαν αγκαλιά κι ένα φιλί θ' αναζητήσω
Και ας το ξέρω πιο βαθιά πως θα πονώ
Κι ίσως ακόμη να μην θέλω καν να ζήσω...

Από το βάθρο σου ποθώ να γκρεμιστώ
Μία φτηνή γυναίκα είμαι σαν τις άλλες
Έψαχνα ώμο να δακρύσω.. να πιαστώ
Για να ξεχάσω της ζωής μου τις σπατάλες...

Διώξε με τώρα !!... Μίσησέ με.. σαν το θες !!
Ίσως λιγότερο αυτό να σε πονέσει
Απ' το να νιώθεις μέρα - νύχτα ενοχές
Για όσα θες.. μα η ζωή δεν θα μπορέσει...


29-10-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2007