Θάλασσα πικρή / Aν η καρδιά σου αρνηθεί

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω να πιω απ' το νερό της εφηβείας
Να σε κεράσω την στερνή μου τη γουλιά
Είναι φορές που ψάχνω ίχνη σωτηρίας
Μά 'ναι σπασμένα του ονείρου τα γυαλιά...

Θέλω να πνίξω τη φωνή μου στο σκοτάδι
Να κλέψω τ' άστρα.. να στα δώσω συντροφιά
Πώς με πονά η απουσία σου το βράδυ
Όλη η ζωή μου.. δίχως κάρβουνο φωτιά...

Θέλω να γίνω χωρισμός της συμφοράς σου
Ο κορεσμός των άδειων σου των ημερών
Η πρώτη λάμψη στην αυγούλα της χαράς σου
Ίσκιος γαλάζιος των καυτών σου των λυγμών...

Θέλω ν' ανοίξω δυο φτερά για να πετάξεις
Να μ' ανταμώσεις.. όπως ήτανε γραφτό
Στις πιο ψηλές βουνοκορφές να μ' αγκαλιάσεις
Για να χαράξουμε δικό μας ριζικό...

Μα τί κι αν θέλω ;.. Η αγάπη μου δεν φτάνει
Την ευτυχία να σου δώσει που ποθείς
Είσαι καράβι αραγμένο σε λιμάνι
Μα τα σχοινιά σου.. αν τα λύσεις.. θα χαθείς...

Κι εγώ μια θάλασσα πικρή θα παραμείνω
Μακριά από μώλους.. από φάρους.. και στεριές
Στην αγκαλιά μου μόνο θύελλες θα κλείνω
Κι από μακριά θα μ' αντικρύζεις.. και θα κλαις...


16-11-2007
-------------------------------------------------------------
Θέλω ν' ανοίξουνε οι πύλες της αβύσσου
Να πέσω μέσα και ποτέ πια να μην βγω
Μου είχες τάξει το κορμί και την ψυχή σου
Μα βρήκες άλλοθι να φύγεις ισχυρό...

Ίσως νομίζεις ότι είμαι μαθημένη
Σ' ωκεανούς νυχθημερόν να κολυμπώ
Μα στη ζωή με φέρανε σημαδεμένη
Μ' έναν ακάνθινο στην πλάτη μου σταυρό...

Ως πού θαρρείς ότι βαστούν οι αντοχές μου ;
Ύλη φθηνή και κουρασμένη κουβαλώ
Και συ που γνώρισες μονάχα τις σιωπές μου
Με δίχως ώμους.. πες μου.. πώς να κρατηθώ ;...

Δεν θά 'θελα να είσαι εσύ σ' αυτή τη θέση
Μονάχα λίγη κατανόηση ζητώ
Μ' αν η καρδιά σου αρνηθεί να με χωρέσει
Σε μαύρη θάλασσα θα πέσω να πνιγώ...



29-10-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2007